ภาพใบหน้าของใครคนหนึ่งผุดขึ้นในห้วงนึกของหญิงสาว ใบหน้านั้นมีเค้าคล้ายคลึงกับใบหน้าที่หล่อนกำลังเพ่งมองอยู่นี้เกือบจะไม่ผิดเพี้ยน แต่หากผิวคล้ำกว่า บางครั้งระตีก็นึกถึงเจ้าของใบหน้านั้นบ่อยๆ เวลาที่หล่อนว่างพอจะฝันถึงชายในอุดมคติ แต่ทว่าความห่างไกลก็ทำให้ภาพนั้นเลือนไปจากหัวใจของระตีในที่สุด เมื่อปัจจุบันหล่อนได้เกี่ยวพันใกล้ชิดกับอีกคนหนึ่ง ใครหนอช่างเปรียบเทียบว่าหัวใจของผู้หญิงไว้เหมือนไม้เลื้อย เขาช่างรู้จักธรรมชาติของผู้หญิงลึกซึ้งอะไรอย่างนั้น