แม่บ้านที่เคยรับใช้มารดามานมนาน บัดนี้ได้กลายมาเป็นแม่เลี้ยงไปเสียแล้ว ทำให้ภาคินหนุ่มนักเรียนนอกที่เพิ่งจะกลับมารู้สึกเหมือนโดนหักหลัง จึงคิดหาทางแก้แค้นให้ผู้หญิงคนนั้นเจ็บปวดที่สุด แต่การทำกับแม่เลี้ยงโดยตรงมันจะไปสนุกอะไรล่ะ สู้ไปทำลายชีวิตลูกชายหัวแก้วหันแหวนของเธอให้เจ็บปวด และทรมานใจอย่างแสนสาหัส มันน่าสะใจกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า *-*-*-*-*-*-* “ปล่อย! ออกไปนอนห้องโน้นสิ คิดถึงกันมากไม่ใช่เหรอครับ” “ถึงเหนือไม่พูดประชดพี่ก็ไปแน่แต่ไม่ใช่วันนี้” ภาคินยิ้มมุมปาก กดจมูกคมลงบนแก้มขาวสูดกลิ่นหอมอย่างหื่นกระหาย “พี่คินพูดเล่นใช่ไหมครับ พี่คินแค่ล้อเล่นใช่ไหม ฮึก...” เมื่อได้ยินคำพูดทิ่มแทงใจหยาดน้ำใสก็ไหลลงจากหางตาเป็นสาย ความสุขที่วาดฝันไว้มันกำลังจะกลายเป็นเพียงฝุ่นผงในพริบตา “ถ้าพี่จะบอกว่าจริงล่ะ เหนือมันก็เป็นแค่ของตายสำหรับพี่อยู่แล้ว พี่ตั้งใจว่าจะมีเมียอีกสักสองสามคน จะได้ช่วยแบ่งเบาภาระเหนือยังไงล่ะดีไหม” ภาคินเอ่ยหน้าตาย น้ำตาที่ไหลรินตรงหน้าไม่ส่งผลให้หัวใจเขาคลายความร้ายกาจลงเลย “น่ารังเกียจที่สุด! ฮึก ทำไมต้องมาขอผมแต่งงาน ทำไมต้องสัญญาว่าจะไม่นอกใจ ฮือ ๆ ๆ” มือเรียวยกขึ้นมาตบเข้าที่ใบหน้าคมซ้ำ ๆ ระบายความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายมอบให้จากการไม่รักษาสัญญา