"‘รุ้งวาด ณรงค์มนตรี’ สูญศรัทธาในความรัก นับตั้งแต่ลมหายใจสุดท้ายของมารดาปลิดปลิว... โฉมงามผู้ระหกระเหิน เติบโตยังเกาะแก่งแห่งความศิวิไลซ์ไม่เชื่อมั่นในรัก หากรู้จักหยอกเย้า หาประโยชน์จากหัวใจบรรณาการทั้งหลาย กระทั่งการหวนคืนสู่แผ่นดินเกิด ทำให้เธอได้พบกับเขา... ‘หม่อมเจ้าวัชรธรากร ภานุวรรธน์’ บุรุษทรงศักดิ์ผู้มองโลกด้วยเปี่ยมเมตตา ท่ามกลางความชิงชังเสแสร้งของครอบครัว เขาคือผู้ก้าวเข้ามาเปลี่ยนโลกอันร้างไร้เปล่าดาย ให้เลื่อมพรายด้วยสีสันแห่งชีวิตและละอองอุ่นอวลหัวใจ เขา... ผู้สอนให้รุ้งวาดได้รู้... ว่ายามถูกความรักโอบกอดไว้นั้นงดงามเพียงใด เขา... ผู้เป็นบ้านชีวิต ซึ่งเธอพร้อมวางหัวใจภักดีไว้... ตราบจนนิรันดร์"