..โปรย.. เบื้องหน้า นางเป็นเพียงสาวใช้ไร้ศักดินา...ทว่านางเป็นสิ่งที่ล้ำค่ากับเขาเหนือกว่าสิ่งอื่นใด ................... โม่อี้เฉินเห็นว่าซินเหยาเริ่มปรับลมหายใจให้กลับเข้าสู่เป็นปกติได้แล้ว เขาจึงได้จับประคองร่างสวยของนางเอาไว้ เปลี่ยนท่าทาง "คุณชาย ซินเหยาหมดเรี่ยวแรงแล้วเจ้าค่ะ" คนสวยส่งเสียงออดอ้อน ประกายตาฉ่ำเต็มไปด้วยความรู้สึกเสน่หา "ข้ากำลังจะปลุกแรงของเจ้าให้ฟื้นคืนอยู่นี่กระไร ยอดรักของข้า" ไม่ย้อนมิติ ไม่ทะลุเวลา มีปมเล็กน้อยให้ชวนค้นหาและติดตาม ด้านในผสานเต็มไว้ด้วยความหรรษา สร้างสรรค์พลอตเรื่องขึ้นมาเพื่อ ให้ผู้อ่านได้ผ่อนคลายความตึงเครียดระหว่างวันเท่านั้นนะคะ