เขาและเธอถูกพันธนาการด้วยวิวาห์ที่ไม่เต็มใจ นั่นทำให้คนที่ไม่เคยคิดว่าจะรักกันได้ ค่อย ๆ ตกหลุมพรางหัวใจของกันและกันก่อเป็นรักที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว แต่บทพิสูจน์รักแท้กลับหินเกินกว่าที่พวกเขาคิดไว้เสียอีก *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* “โธ่ดา... ทำไมถึงทำอย่างนี้ ไหนบอกว่าจะอยู่ข้าง ๆ พี่ยังไงล่ะ” ภวัตเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเคลือ ไม่นานน้ำตาของลูกผู้ชายไหลหลั่งลงมาเป็นสาย เมื่อรู้ว่าตอนนี้ภรรยาได้จากไปแล้ว ตั้งสติได้เจ้าตัวก็รีบวิ่งลงมาแล้วตรงยังรั้วประตูบ้าน ยามที่เฝ้าประตูอยู่ถึงกับลุกขึ้นตึงตังเมื่อเห็นภวัตวิ่งตรงเข้ามาหา “เกิดอะไรขึ้นเหรอครับคุณคิว” “เห็นเมียฉันออกมาหน้าบ้านไหม” “คุณดาออกไปได้สักพักแล้วล่ะครับ” “ไปไหน แล้วไปกับใคร ใครมารับ” “ผมเองก็ไม่ทราบครับ มีรถมารับคุณดาแล้วก็รีบขับออกไปเลย” ยามตอบตามที่เห็นอย่างซื่อ ๆ “โธ่โว้ย! ทำไมนะดา พี่ทำอะไรผิดงั้นเหรอถึงได้หนีพี่ไปอย่างนี้” ภวัตได้แต่ยืนเท้าสะเอวมองไปยังถนนหน้าบ้านที่ว่างเปล่า น้ำตาไหลหลั่งลงมาเป็นสายระบายความเสียใจที่มันจุกอยู่ในอก เขาอยากจะเริ่มต้นชีวิตใหม่โดยมีเธอคนนี้เดินไปพร้อม ๆ กัน แต่ทว่าความฝันได้พังทลายลงพร้อมกับการจากไปของฤชุดา ไม่ว่าจะยังไงเขาก็จะตามตัวเธอจนเจอให้ได้ แม้จะต้องพลิกแผ่นดินหาก็ตามที