👉 ในการเสนอหนังสือนี้ต่อท่านผู้อ่าน ข้าพเจ้ารู้สึกว่า มีความจำเป็นจะต้องทำความเข้าใจกับท่านเสียก่อนในบาง ประการ ประการแรกเรื่องอ่านนิสัยลักษณะของบุคคลกับ เรื่องการทำนายเหตุการณ์ในอดีตและอนาคตของบุคคล ทั้งสองเรื่องนี้เป็นศาสตร์และศิลป หมายความว่าวิชานี้มี ลักษณะกฎเกณฑ์ แต่ในเวลาเดียวกันก็ต้องอาศัยความ ชำนาญและความสามารถของบุคคลประกอบกันไปด้วย เรามักจะเรียกผู้ศึกษาในศาสตร์และศิลปทั้งสองนี้ รวมกัน ไปว่า หมอดู ทั้งๆ ที่ความจริงผู้นั้นอาจไม่ใช่หมอดูตาม ความหมายที่เราเข้าใจกันก็เป็นได้ บางคนว่าหมอดูเป็นคนหลอกลวงเหลวไหล ไม่ควร เชื่อถือ ไม่ควรสนใจ แต่บางคนก็ว่าหมอดูดี ที่เชื่อถือได้ก็ มีเหมือนกัน ปัญหาว่าใครถูก ต้องตอบว่าทั้งถูกและผิด ที่ว่าถูกก็เพราะทายได้ถูกต้อง คือปรากฏความสมจริงตาม คำทำนาย ส่วนที่ผิดก็เพราะการทำนายพลาดพลั้งไปจาก ความเป็นจริง บางทีใช้ตำราอันเดียวกัน แต่ทายผิดกัน ที่เป็นเช่นนี้ตำราท่านให้ไว้เป็นแต่หลักใหญ่ๆ รายละเอียด ที่ทายเป็นเรื่องแต่ละบุคคลที่พิจารณา และวินิจฉัยว่าควร เป็นอย่างไร เพราะฉะนั้นใครเป็นผู้พิจารณาวิเคราะห์หลัก ได้สุขุมลึกซึ้งกว่า เข้าถึงแก่นหรือความหมายของตำราได้ มากกว่าผู้นั้นก็ได้เปรียบกว่าผู้อื่น ทั้งนี้บางทีต้องอาศัย ความชำนาญ คือ การทายมามากประกอบด้วย ที่กล่าว มานี้ถึงเรื่องการทำนายเกี่ยวกับเหตุการณ์ในอดีตและอนาคต คราวนี้มาถึงเรื่องการอ่านนิสัยลักษณะของบุคคล วิธีที่นิยม กันนั้นมีหลายประการ เช่น อ่านจากลายมือของผู้นั้น หรือ อ่านจากลักษณะหน้าตารูปร่างผู้นั้น เป็นต้น การอ่านจาก ลักษณะเช่นว่านี้ ไม่ใช่เป็นเรื่องลึกลับอะไรเลย เพราะเป็น เรื่องเปิดเผย ใครๆ ก็สามารถจะอ่านได้ถ้ารู้หลักของมันดี ก็หลักเช่นนี้มาจากไหน ก็อาจตอบได้ว่า มาโดยการศึกษา ลักษณะนิสัยของบุคคลเป็นจำนวนมาก แล้วจึงเอาลักษณะ นิสัยเหล่านั้นมาจัดเข้าไว้เป็นหมวดหมู่ ความจริงปรากฏ ตำราทายลักษณะ เป็นที่น่าพิศวง กล่าวคือรูปร่างท่าทางอย่างนั้นๆ มักจะมี นิสัยใจคออย่างนั้นๆ ส่วนผู้ที่มีรูปร่างท่าทางอย่างอื่นก็ต่าง กันออกไปดังนี้ เป็นต้น อนึ่ง การพยากรณ์ต่างๆ เปรียบประดุจเส้นผมบัง ภูเขา ถ้ารู้ซึ้งและมีไหวพริบดีก็จะทำนายได้แม่นยำและ ใกล้เคียงที่สุด ที่ข้าพเจ้าพูดมานี้ จะขอยกนิทานตัวอย่าง สำหรับเป็นเกร็ดของหมอดู และเป็นตัวอย่างอันดีที่ควร สังวรอย่างที่สุด และเรื่องที่ข้าพเจ้าจะเล่านี้ก็จำเป็นจะต้อง ขออภัยหากผู้อ่านเห็นว่าเป็นการหยาบคาย ครั้งหนึ่งในชนบทเล็กๆ แห่งหนึ่งในแคว้นพาราณสี มีกระทาชาย 2 คน คนหนึ่งมีชื่อว่า สิทธา และอีกคนหนึ่ง ชื่อว่า สิทธิ ต่างเป็นเพื่อนรักกัน ทั้งสองสำเร็จวิชาพยากรณ์ จากอาจารย์ทิศาปาโมกข์ใหม่ๆ วันหนึ่งเกลอทั้งสองมีธุระ จำเป็นจะต้องเดินทางผ่านชนบทเพื่อไปยังตัวเมืองโน้น ระหว่างทางที่สองเกลอเดินคุยกันไป บังเอิญสิทธิเหลือบ ตาไปเห็นอุจจาระใหม่ๆ มีรอยปัสสาวะอยู่ใกล้กันกองอยู่ บนพื้นดินริมทางที่เดินผ่านไป ด้วยความละเอียดถี่ถ้วนและความสังเกต ได้กล่าว กับสหาย “เจ้าดูซิ ! อุจจาระกองนั้นเป็นของผู้หญิงสาวและ มีครรภ์แก่ด้วย” สิทธิสงสัยแปลกใจนึกว่า อ้ายเพื่อนนี่ตลก ปนสัปดน แม้แต่อุจจาระคนก็มาทายได้เป็นตุเป็นตะ จึง ถามว่า “สูเจ้าเอาอะไรมาทายให้เราฟัง และรู้ว่าเป็นอุจจาระ ของสาวมีท้องแก่ด้วย” สิทธิหัวเราะด้วยความขบขัน เพราะความโง่และเซ่อ ของสหาย จึงตอบไปว่า “ถ้าเจ้ากลัวว่าไม่เป็นความจริง ก็ลองไปสืบถามดูตามชนบทนี้ว่าเป็นอุจจาระของใคร จะ เป็นหญิงหรือชาย” เมื่อได้ฟังเพื่ออยากรู้ความสามารถของเพื่อน สิทธา ก็อุตส่าห์แวะไปสืบดูในชนบท ก็ได้ความว่าเป็นอุจจาระ ของหญิงสาวมีครรภ์แก่จริง จึงลองถามเพื่อนเกลอว่า “เจ้า เอาอะไรมาทายจึงรู้ซึ้งเสียกว่าที่เคยเรียนมา” สิทธิจึงบรรยายเป็นเหตุผลอันน่าสนใจดังนี้ :- (ตรง นี้ขออภัยให้ข้าพเจ้า) “ตามธรรมดาถ้าเป็นผู้ชายเวลาถ่าย จำเป็นจะต้องมีรอยเปียก คือน้ำปัสสาวะห่างจากกองอุจ- จาระมาก และถ้าเป็นสตรีรอยน้ำเปียกต้องตกอยู่ใกล้กัน ตำราทายลักษณะ แต่รอยที่ปรากฏบนพื้นดินนี้ชิดกันอย่างที่สุดจนอุจจาระ เปียก เป็นอันว่าผู้หญิงมีครรภ์ และเหตุว่าเกือบจะคลอด เนื่องจากตามปกติหญิงมักจะมีความอายมาก แต่เนื่องจาก เธอสุดจะทนทานได้จึงจำเป็นต้องถ่ายออกมาเพื่อให้พ้น ทุกข์ และที่รู้ว่าเป็นอุจจาระคนสาว เพราะก้อนอุจจาระ ไม่ใช่ใหญ่โตอะไรมากนัก ส่วนรอยถ่ายใหม่ๆ รู้เพราะสี อุจจาระยังไม่เปลี่ยนแปลง สีตามหลักที่ถูกอากาศและ ความร้อนมักจะเปลี่ยนสี เหตุผลตามที่ข้าพเจ้ายกตัวอย่างมาให้ฟังนี้ เพื่อความ วินิจฉัยในหลักพยากรณ์ อาจเป็นแนวความคิดแก่ท่าน ผู้สนใจไม่มากก็น้อย ฉะนั้นอันความรู้ในเรื่องการอ่านลักษณะนิสัยนั้นมีมา ครั้งโบราณกาล จีนก็มีเรียกว่า โหงวเฮ้ง ไทยก็เรียกว่า นรลักษณ์ไทย ฝรั่งก็มี ดูหน้าก็รู้ถึงใจ และของใครจะดี กว่าใครกันนั้นเป็นการยากที่จะวินิจฉัยโดยเด็ดขาด แต่ การสนใจข้าพเจ้าได้สืบเสาะค้นคว้าปรากฏว่า แบบจีนมี ส่วนถูกต้องมาก เป็นเพราะจีนเป็นชาติที่เก่าแก่ มีวัฒน- ธรรมและอารยธรรมมาก่อนชาติอื่น ปรัชญาของจีนก็ล้าสมัย โดยเฉพาะในเรื่องอ่านลักษณะนิสัยนี้ ดูเหมือน ชนชาติจีนจะนิยมใช้มากกว่าชนชาติอื่น แม้แต่ในหนังสือ “สามก๊ก” ก็มีการทำนายลักษณะอยู่หลายตอน และ สังเกตได้ว่าซินแสหรือผู้มีอาชีพในทางหมอดูนั้น มักจะใช้ การอ่านลักษณะนิสัยประกอบกับคำทำนายอื่นด้วยเสมอ เมื่อเข้าไปหามักจะได้เห็นรูปหน้าตาของคนต่างๆ กัน เขียน บนผืนผ้าหรือของอื่นประดับในห้อง ข้าพเจ้าได้สนใจศึกษา กับผู้ที่รู้ในเรื่องนี้ประกอบกับตำราหลายเล่ม ก็ปรากฏว่า ได้ผลดี ในชั้นต้นข้าพเจ้าก็หัดอ่านลักษณะนิสัยของมิตร สหายใกล้ชิดก่อน แล้วขยายออกไปถึงผู้อื่น และข้าพเจ้า เห็นว่ามีความจริงอยู่บ้าง และเพื่อใช้ประกอบกับพยากรณ์ อื่นๆ เช่น ลายมือโหราศาสตร์ เลข 7 ตัว กร๊าฟ ไพ่ป๊อก บ้าง เพื่อประโยชน์สำหรับหมอดูอาชีพหรือผู้ที่จะสมัคร เล่น เพื่อใช้ในการคบเพื่อนฝูง ติดต่อธุรกิจต่างๆ ในการ ค้าก็ตาม เพื่ออ่านอุปนิสัยใจคอผู้ที่เข้ามาหาได้ถูก อนึ่ง สำหรับในหนังสือเล่มนี้ข้าพเจ้าแบ่งออกเป็น 3 ตอน คือ หนึ่งภาคจีน (โหงวเฮ้ง) ศัพท์ภาษาที่ใช้การ เรียบเรียงก็เข้าลักษณะเป็นจีนเสียส่วนมาก ตอนที่สองเป็น ตำราทายลักษณะภาคไทย ศัพท์ที่ใช้ก็เป็นไทย คือเป็นกลอนและโคลงเสีย ตอนที่สามเป็นภาษาไทยแปลว่า ดูหน้าก็รู้ถึงใจ ดังนี้ เป็นต้น ในที่สุดนี้ข้าพเจ้าขอขอบคุณ คุณ ป. โรจนบุรานนท์ แห่งกรมวิทยาศาสตร์ ในการเกลาสำนวนให้เป็นภาษาที่ พอฟังได้ ขอแสดงความนับถือ จ. บุนนาค หน้าวัดเทพธิดา ติดร้านน้ำอบนางลอย 1 บ้านเลขที่ 131