“เรื่องเมื่อคืน...” “อากรไม่ต้องรับผิดชอบ ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น อากรบอกเองว่าจำไม่ได้ ไม่รู้ว่าทำไปเพราะอะไร” ถ้อยคำที่เขาพรั่งพรูออกมาเมื่อตอนลืมตาแล้วพบตนเองอยู่บนเตียงกับสาวน้อย ถูกบัวบูชากรอกหูเขาแบบไม่ตกหล่นเลยสักคำ ชายหนุ่มหรี่ตาลง มองกวาดหน้าหวานๆ ที่ตอนนี้ดูเซ็กซี่แล้วก็น่ารักมากกว่าเดิมอีกหลายเท่า บัวบูชาหน้าแดงเรื่อ ตาวาวอย่างจะเอาเรื่อง แถมปากอิ่มที่ต่อว่าเขาฉอดๆ ต่างจากเวลาปรกตินั่นอีก “ไม่รับผิดชอบได้ยังไงกัน ฉันทำระยำไปขนาดนั้น ต้องรับสิ” “อากรรับผิดชอบบัวไม่ได้หรอกค่ะ” สาวน้อยเม้มปาก “อากรมีแฟนแล้ว อากรไปแต่งงานกับแฟนของอากรเถอะ ส่วนเรื่องของบัว บัวจะถือว่า...มัน...มันแค่ฝันร้าย” “หืม? ใครเป็นแฟนฉันกัน” “อากรรู้อยู่แก่ใจ ออกไปได้แล้วล่ะค่ะ มันจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่อากรต้องรับผิดชอบบัว หรือว่าเรื่องที่บัวจะแต่งงานกับคุณธีรัชด้วย” ใครบอกว่าเขาเป็นฝันร้ายกัน! เขาเป็นฝันดีที่สุดในชีวิตเจ้าหล่อนต่างหากเล่า แม่สาวน้อยบัวบูชา