กี่พันปีมาแล้วที่นางหลับไหล นางเพ่งพินิจ กี่ร้อยปีมาแล้วที่วัดนี้ถูกทิ้งร้าง นางตรองตรึก กี่สิบปีมาแล้วที่นางลืมตาฟื้นคืน นางครุ่นคิด...แล้วท่านผู้นั่นเล่า อยู่แห่งหนใด ท่านผู้นั้นเล่ากลับชาติมาเกิดอยู่ยังภพไหน ท่านผู้นั้นจะยังคงลืมคำมั่นของตัวเองหรือไม่ หยาดน้ำใส ไหลลงแก้มนวลดวงตาหลับพริ้มระลึกถึงความหลัง อีกเพียงไม่กี่ปีเท่านั้น นางจะได้ออกไปเจอท่านผู้นั้น ท่านเจินอูอันเป็นที่รัก ผู้ที่เธอยอมทิ้งการบำเพ็ญเพียร ยอมทิ้งตบะที่จะยกเธอขึ้นสู่ชั้นเทพนับพันปี เพื่อที่จะได้อยู่ครองรักกันตราบสิ้นอายุไขของคนธรรมดา หากไม่ใช่เพราะมัน!! นางหญิงคณิกาที่พยายามมาพรากท่านผู้นั้นไปจากนาง...