นาฏยาไม่เคยอับอาย หากใครจะเรียกหล่อนว่า ‘แม่เรือพ่วงขบวนยาว’ ในเมื่อเรือยนต์ลำที่นำขบวนของหล่อนเขาไม่รังเกียจเรือพ่วงลำน้อย ๆ เหล่านี้ นาฏยาจึงมีความหวังว่า ชีวิตเจ้าสาวเรือพ่วงของหล่อนคงจะล่องลอยไปอย่างราบรื่น ตามกระแสธารชีวิตจนกว่าจะถึงวาระสุดท้าย ! คืนนั้นหญิงสาวนอนหลับไปในขณะที่ยังอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่นของภูษณ ความสุขเป็นเช่นนี้เอง …