"เมื่อแผนก่อกบฏที่สร้างขึ้นในเมืองสมมุติหายไป แต่มาปรากฏให้เห็นทางหน้าจอโทรทัศน์ นั่นทำให้ พิมพ์ทราย ไม่สามารถอยู่เฉยที่เมืองไทยได้ ต้องรีบพาตัวเองมายังประเทศอัคห์ราสในทันที เธอพยายามหาทางเข้าไปในศูนย์ผู้อพยพชาวลีฮาร์ หวังขัดขวางแผนการขั้นที่ห้าซึ่งกำลังจะเกิดขึ้น ทว่าทุกอย่างไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อเธอถูกบิดาซ้อนแผนโดยการพาไปฝากไว้กับเจ้าชายหัวหน้าฐานปฏิบัติการทะเลทรายให้ดูแล แล้วแบบนี้มีหรือที่หญิงสาวจะยอม งานนี้ใครคิดจะขวาง เธอไม่ปล่อยให้อยู่อย่างสงบหรอก แต่คนอย่างเจ้าชายฮัทเซน ปาชา อัลชาริฟ ก็ใช่ว่าใครจะล้มได้ง่ายๆ เมื่อต้องมามีหน้าที่ดูแลยัยตัวแสบ เขาก็จะดูแลเธอในรูปแบบของเขา ถ้าเถียงฉอดๆ นัก อย่าหาว่าเขาใจร้ายก็แล้วกัน ที่สำคัญเขาได้สิทธิ์ปราบพยศเธออย่างเต็มที่ “หยุดเดี๋ยวนี้พิมพ์ทราย” “ไม่หยุด มีสิทธิ์อะไรมาสั่ง” “พูดจาให้มันดีๆ หน่อย ข้าเป็นใคร และเจ้าเป็นใคร อย่ามาเรียกลามปาม การที่เจ้าเป็นลูกสาวท่านราชองครักษ์ฟาริก ใช่ว่าข้าจะลงโทษเจ้าไม่ได้ ทำตัวอย่างนี้ไง รุสลันถึงได้เอามาทิ้งไว้ที่นี่ พูดจาเหมือนไม่ได้รับการอบรม” เห็นท่าทางที่หญิงสาวกำลังใช้มือถูบั้นท้ายตนเองขึ้นลงอย่างนั้น เขาก็อยากดึงตัวเข้ามาหวดอีกสักที ผู้หญิงอะไรไม่เรียบร้อยเอาซะเลย ผู้ชายยืนล้อมรอบยังมาจับก้นตัวเองอยู่ได้ แล้วยังมาขึ้นเสียงแข่งกับเขาอีก “อย่ามาว่านะ เจ้าชายนั่นแหละ ทำตัวเหมือนไม่ได้รับการอบรม ผู้ชายดีๆ ที่ไหนทำร้ายผู้หญิงกันฮะ” “พิมพ์ทราย!” ฮัทเซนเงื้อมือตั้งท่าจะฟาดก้นคนปากเก่งอีกรอบ ทว่าคราวนี้เธอรู้ทันรีบวิ่งไปหลบหลังยากี และยังส่งเสียงไม่ลดละ “พาหม่อมฉันไปส่งบ้านเดี๋ยวนี้!” “คิดว่าตัวเองอยู่ที่ไหน” สายตาหัวหน้าฐานปฏิบัติการทะเลทรายมองคนต่อรองเหมือนเด็กที่พูดอะไรสิ้นคิด และเธอควรหยุดพฤติกรรมก้าวร้าวได้แล้ว จึงพูดด้วยเสียงที่นิ่งขรึมประหนึ่งผู้ปกครองสายโหด “กลับเข้าไปสงบสติอารมณ์ในกระโจม ไม่งั้นเจ้าจะโดนลงโทษ!” ตาต่อตา ฟันต่อฟัน เรียวปากบางที่เถียงเขาแทบจะทุกคำ ก็อยากรู้นักว่าจะเผ็ด ร้อน หรือหวานสักเพียงใด งานนี้ถ้าเธอชนะเขาได้ก็ให้มันรู้"