มันเป็นเรื่องของมากอยากับอีลูกสาวคนโตของเศรษฐีหม่านที่ชื่อว่าคำหวาน...อีนางคนสวยปากเสีย มาสร้างความขุ่นเคืองใจให้มากอยาอย่างแสนสาหัส ศักดิ์ศรีของขุนโจรต้องมาถูกทำลายลงด้วยถ้อยคำแสนเจ็บแสบ มันมาดูถูกมากอยา กล่าวหาว่ามากอยาเป็นไอ้พวกโจรกระจอก ไหนเลยจะมีปัญญาหาเมียฐานะสูงส่งได้อย่างตัวมัน...ถ้ามากอยาอยากได้เมียดีๆ ก็ให้หัดตักน้ำใส่กะโหลกชะโงกดูเงาตัวเองเสียบ้าง ผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาจะมองไอ้โจรชาติชั่วว่าเป็นเทพบุตร มีแต่เรื่องเพ้อฝันทั้งเพ...เป็นใครมาได้ยินก็ต้องโกรธจนควันออกหูกันบ้างจริงไหม? และมากอยาก็ได้ยินชัดเต็มสองหู --------------------------------- คำโปรย... โจรหนุ่มหัวเราะร่วน แกล้งจนคลายสนุก ก่อนจะรวบข้อมือเล็กบอบบาง รัดรวมกันไว้ด้วยมือข้างเดียว ส่วนอีกข้างเขาจัดการกระชากอาภรณ์ของอีสาวชาวเมืองราหูจนขาดวิ่น หลุดออกทั้งส่วนบนส่วนล่าง เหลือไว้เพียงชั้นในตัวจิ๋ว... ผิวขาวลออราวกับหยวกกล้วยปรากฏโฉมต่อหน้าขุนโจรเด่นชัด มากอยายิ้มพราว แลบลิ้นเลียรอบปากแห้งผาก หรี่สายตาคมกล้ามองเรือนร่างที่มีส่วนเว้าส่วนโค้งรับกันอย่างพอเหมาะพอเจาะ ************************* หมายเหตุ... นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเอง ทั้งชื่อตัวละครหรือสถานที่ไม่มีอยู่จริง...