"“ฉันควรจะปลาบปลื้มปิติยินดีที่คุณอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอแต่งงานให้ใช่ไหม” “แสดงว่าเธอตกลงตามนั้นแล้ว” “ไม่ คุณมันทุเรศที่สุด!” เขาหรี่ตามอง ด้วยสีหน้าที่เหมือนสวมหน้ากาปิดบังอารมณ์เอาไว้ “ถ้าอย่างนั้น” เขาพูดช้าๆ “เอาเป็นว่าฉันขอซื้อเวลาเธอสักสองสามชั่วโมงแล้วกัน” ปลายประสาททั่วร่างกระตุกเกร็งเมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด เส้นเสียงดูเหมือนจะอัมพาตจนพูดอะไรไม่ออกไปชั่วครู่ “เริ่มกันเลยไหม” เขาพูดหน้าตาย “ที่นี่น่ะ” ถามเขาเสียงหลง เสียงนั้นสูงเสียจนแทบจำเนื้อเสียงเดิมไม่ได้ “ทำไมจะไม่ได้” เขาจ้องหน้าเธอเขม็ง “เตาผิงทำให้อากาศในนี้อบอุ่นเพียงพอ” "