หลังจากเผาศพน้องชายสุดที่รักได้เพียงไม่กี่วัน ‘นายหัวธาวิน’ ได้เดินทางขึ้นไปกรุงเทพฯ เพื่อลักพาตัวสาวน้อยวัยสิบเก้ากะรัตนามว่า ‘ทอปัด’ สาวสวยดีกรีดาวมหาวิทยาลัย มาสำเร็จโทษที่เกาะส่วนตัว นั่นเพราะเข้าใจว่าเธอเป็นต้นเหตุให้น้องชายต้องฆ่าตัวตายจากการโดนปฏิเสธรัก แต่ทว่ายิ่งได้อยู่ใกล้ชิดกับเจ้าหล่อนนายหัวหนุ่มใหญ่ผู้ป่าเถื่อนกลับค่อย ๆ ลดทิฐิลง จากความแค้นกลับกลายเป็นความรักที่เขาเองก็ไม่อาจห้ามใจได้ . . . “ทำไมจะต้องมานั่งใกล้โอบไหล่ฉันอย่างนี้ด้วย” “ก็ฉันกลัวว่าเธอจะหนาวไงล่ะ อีกอย่างฉันก็สารภาพรักเธอแล้ว อีกไม่นานเธอก็จะต้องกลับไปแล้ว ฉันคงคิดถึงเธอแย่เลย” “อย่ามาทำตัวเหมือนฉันเป็นผู้หญิงของคุณ ไม่มีฉันคุณก็มีผู้หญิงอีกเยอะแยะมาเสนอตัวให้อยู่ดี คุณอย่ามาใส่ใจกับฉันมากนักเลย” “บางทีเราอาจจะเป็นเนื้อคู่กันก็ได้นะ ธนามันคงอยากให้ฉันลงเอยกับเธอ เลยทำให้เราได้มาพบกัน” ว่าพลางส่งสายตามองใบหน้างามอย่างตั้งใจ ทอปัดนั่งนิ่งอยู่ภายในอ้อมกอดเขา ทำไมหัวใจดวงน้อยนี้ต้องเต้นแรงไม่เป็นจังหวะด้วยนะ หากธนายังอยู่เธอคงมีโอกาสมาที่นี่ในฐานะเพื่อนของน้องชาย หากพบเจอกันในสถานะแบบนั้นมันคงจะดีกว่านี้ไม่น้อย “ฉันว่า...อื้อ”