ความรักที่ไม่เคยคิดว่าจะสมหวัง ยังดี...ครั้งหนึ่งที่เธอกับชายผู้นั้นรู้สึกดีๆ ต่อกัน จนกระทั่ง... “ผู้หญิงอย่างเธอ มีอะไรดีจนคนอย่างฉันต้องลดตัวลงไปเกลือกกลั้วด้วยหะ!!” เสียงที่แฝงไว้ด้วยความทระนงกับแววตาที่เต็มไปด้วยความชิงชังพุ่งตรงมาที่เธอ มัดมุกฝืนยิ้ม “นั่นสิคะ ทำไมละคะ” เสียงของเธอแหบแห้ง แต่ความเสียใจทั้งหมดถูกซ่อนไว้ภายในใจ เธอฝืนเชิดหน้ายิ้มหยันให้ตัวเอง “อะไรทำให้ฉันโง่ มองเธอเป็นนางฟ้าได้นะมุก” กล้าตะวันพึมพำ เขาหมุนตัวกลับ “ต่อไปนี้ หากเจอกัน ก็ไม่ต้องยิ้มให้ หรือทำเหมือนว่าเราสองคนเคยรู้จักกันนะ ฉันไม่อยากเลวมากไปกว่านี้ในสายตาเธอ” เสียงของเขาห่างเหินเย็นชาจนมัดมุกหนาวไปทั้งไขสันหลัง “ค่ะ” เธอตอบสั่นๆ มองแผ่นหลังเหยียดตรงที่ขยับห่างไปทุกทีผ่านม่านน้ำตาที่ไหลเออ “ลาก่อนค่ะ รักแรกของมุก” หนทางของเธอกับเขาไม่ควรเป็นเส้นทางเดียวกันตั้งแต่แรก เธอเดาตอนจบได้ตั้งแต่วันแรกที่ยอมรับความรักจากเขา และวันที่ต้องแยกจาก....ก็มาถึงเร็วกว่าที่คิดไว้