“เธอหยิบปริซึมนั้นขึ้นมาอย่างระมัดระวังแล้วยื่นไปที่ผนังสีขาว ปล่อยให้แสงแดดทะลุผ่าน แสงสีงดงามแตกกระเจิงไปทั่ว แสงซึ่งมีความยาวคลื่นทั้งสั้นและยาวกระจายตัวอยู่บนกำแพง แถบสีเหล่านั้นเรียงต่อกันกลับกลายเป็นสายรุ้งสลัวดูละมุนตา ...ฉันอยากเป็นคนที่ส่องแสงให้กับใครสักคนหนึ่ง” แด่มนุษย์ทั้งหลายที่ยังมีลมหายใจ เพื่อรอวันสาดแสงงดงามหลากสีให้ใครสักคน เรื่องราวของชายหญิงสี่คนที่มีอะไรบางอย่างส่องแสง “หัวใจ” ให้ฟุ้งกระจายเป็นสีสันหลากหลาย ผ่านการพบและพราก เยจินกับโดวอน หนุ่มสาวออฟฟิศสองคนที่บังเอิญพบกัน เพราะต่างหลบหลีกโลกวุ่นวายในระหว่างจิบกาแฟถ้วยโปรด ซึ่งทั้งคู่ต่างขีด “ระยะกำลังดี” ให้ตัวเอง โฮ-กเยกับแจอิน ชายหนุ่มผู้ไม่ชอบขนมปัง แต่หลงใหลกลิ่นแห่งความเข้าใจในร้านขนมปังเล็กจิ๋วของหญิงสาว