แผนจัดการกับชนเผ่าเร่ร่อนที่เคยรุกรานแผ่นดินต้าเหิงของ ‘กู้หยวนไป๋’ กำลังดำเนินไปท่ามกลางสถานการณ์อันหนักหน่วง ทางฝั่งของ ‘รื่อเหลียนน่า’ ซึ่งเป็นผู้นำหนึ่งในแปดของชนเผ่าชี่ตัน เมื่อรู้ข่าวว่าต้าเหิงส่งแม่ทัพที่เป็นเพียงเด็กหนุ่มมา ก็ต่างพากันย่ามใจ โดยหารู้ไม่ว่าผู้นำทัพที่ว่านั้นคือ ‘เซวียหย่วน’ ผู้ซึ่งคุ้นชินกับชนเผ่าเร่ร่อนเป็นอย่างดี จนถึงขั้นเกลียดเข้ากระดูกดำ แต่คำดูแคลนเหล่านั้นมิได้อยู่ในความสนใจของเซวียหย่วนแม้แต่น้อย เพราะบัดนี้นอกจากคำนึงถึงแผนการรบแล้ว ในหัวของเขามีเพียงกู้หยวนไป๋ทั้งยามหลับและยามตื่นเท่านั้น อารมณ์รักอันหนักหน่วงทำให้เขากล้าสลักไม้ด้วยนามของตนและฮ่องเต้ ก่อนลอบปักมันลงบนผืนแผ่นดินของศัตรู เพื่อเป็นเครื่องย้ำเตือนว่า เมื่อใดที่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่นี้ตกเป็นของกู้หยวนไป๋แล้ว เมื่อนั้นโอรสสวรรค์ของเขาจะค้นพบความลับที่ถูกฝังไว้เอง