และเป็นเวลาเดียวกับมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาทักทายต้อนรับพวกเขา โครม!… “ไอ้กฤตเสียงอะไรวะ มันมาจากทางไหน” วัลลพเอ่ยรีบสาวเท้าเข้ามาให้ใกล้เพื่อนมากกว่าเดิม “เหมือนมันดังมาจากในตัวบ้านเลยว่ะเอาไงต่อ” จักรกฤตตอบและถามเชิงขอความเห็น มีบางอย่างทำให้เขาชักเริ่มลังเล “ก็เข้าไปดูสิวะว่ามันเป็นเสียงอะไร กลัวทำไมมากันตั้งหลายคน” ตรีเทพตอบสั่งให้จักรกฤตเดินนำจนมาถึงกลางบ้าน ขึ้นบันไดไปเรื่อย ๆ ระหว่างทางเดิน เห็นมีเศษไม้วางระเกะระกะ เฟอร์นิเจอร์บางชิ้นสภาพยังดูใช้ได้ดี เสียแต่มีฝุ่นเกาะหนาทึบ แล้วในที่สุดทั้งสี่ก็พากันมาถึงชั้นบนสุดของตัวบ้าน “ไม่เห็นมีอะไรไม้มันคงผุเลยหล่นลงพื้น กูว่าเอาห้องนี้แหละกว้างดี” จักรกฤตลงความเห็น กวาดสายตาผ่านความมืดมองไปทั่วบริเวณห้อง คิดว่าคงเป็นห้องนอน สังเกตเห็นมีเตียงไม้เก่าตั้งวางอยู่ติดผนัง