“พิลึกจริง” ฟารีฟครางในลำคอด้วยสีหน้านิ่งๆ หากแต่ภายใต้ความนิ่งเฉยนั้นชายหนุ่มกลับกำลังยิ้มหัวเราะชอบใจกับคำตอบของแม่สาวน้อยมูนามากทีเดียว “ท่านว่าข้าพิลึกงั้นหรือ” คนที่เกิดมาก็มีแต่ผู้คนชิงชังและต่อว่าต่อขานจนอดคิดน้อยใจในโชคชะตาไม่ได้ เอ่ยถามเสียงแข็ง ดวงตาคมสวยวาววับขึ้นมาอีกครั้ง “ก็ข้าพูดกับเจ้าอยู่ แล้วเจ้าคิดว่าข้าจะไปว่าใครได้เล่า อีกอย่างลูกน้องของข้าก็ไม่ได้ตัวนุ่มนิ่มเช่นเจ้ากันสักคน”