หลังจากเสร็จจากการประชุมบรูโน่พามารีน่าไปกินอาหารที่ร้านอาหารดังในห้างพาราฟิน ที่อยู่ใกล้ ๆ กับบริษัทของเขา และกำชับให้พนักงานในบริษัทเดินทางกลับบ้านด้วยความปลอดภัย ทั้งหมดนั่งรับประทานอาหารกันอย่างมีความสุข... จอห์นอารักขาสองพ่อลูกกลับบ้านพร้อมกับเร๊กซ์ที่มารอรับที่ห้างด้วยอีกคนหนึ่ง ที่จอดรถที่ในขณะนี้...บรรยากาศโดยรอบเริ่มหนาแน่นและเต็มไปด้วยผู้คนที่ทะยอยเลิกงานและมาช๊อปปิ้ง . เปรี้ยง ๆๆๆๆๆๆ เสียงปืนยิงกระหน่ำเข้ามาโดยไม่รู้ทิศทาง จอห์นคิดถูกที่ให้เร๊กซ์มารับบรูโน่กับมารีน่าด้วยที่ห้างพาราฟิน ทุกคนใส่ชุดเกราะกันกระสุนมาครบ... “บอสกับคุณมารีน่าเข้าไปหลบในรถเราก่อนครับ เดี๋ยวผมกับเร๊กซ์ตามไป ค่อย ๆ เดินนะครับ” จอห์นให้เร๊กซ์เดินนำหน้าบรูโน่และมารีน่าไป แล้วตัวเขาเองเดินหันหลัง ถือปืน อารักขาแล้วค่อย ๆเดินขยับตามไปทีละน้อย บรรดาเหล่าผู้คนต่างแตกตื่นส่งเสียงกรีดร้องกันอย่างยาวนาน จนเจ้าหน้าที่ชุดรักษาความปลอดภัยของห้าง พร้อมด้วยชุดรักษาความสงบเรียบร้อยที่บรูโน่เคยขอความช่วยเหลือมาถึง เข้าเคลียร์พื้นที่ และสนธิกำลังพร้อมเกิดการต่อสู้ยิงกระหน่ำกันอย่างดุเดือด จอห์น ที่ส่งบรูโน่และมารีน่าขึ้นไปอยู่บนรถแล้ว วิ่งออกมาช่วยเจ้าหน้าที่ในการจับตัวคนร้ายที่ลอบยิงด้วยอีกแรง “อ๊ะ ไอ้ปาโจ งานนี้แกมาเองเลยเหรอ ดีล่ะ เราจะได้เจอกัน” จอห์นที่เคยเป็นไม้เบื่อไม้เมากับปาโจ ชายที่ทำให้เขาต้องได้รับความเจ็บปวดจากความรักครั้งแรกของเขา จ้องมองดูปาโจที่กำลังเคลื่อนกายของเขาไปที่รถกันกระสุนของบรูโน่