โยนี เป็นเจ้าสาวตั้งแต่วัยเด็ก ตามความเชื่อทางศาสนาและความยากจนในถิ่นทุรกันดารที่เกิดมา เธอยังไม่ทันเห็นหน้าหรือได้ปรนนิบัติสามี ความชราก็พรากเขาไปจากเธอตั้งแต่คืนส่งตัว เด็กหญิงจึงถูกส่งไปที่ เทวีสถาน แหล่งพักพิงของแม่ม่าย ผู้หญิงที่น่ารังเกียจ กาลกินี ไม่มีใครเอา ชีวิตเธอช่างแตกต่างกับ โยษิตา หญิงที่เกิดในยุคเดียวกัน ต่างแต่อยู่คนละฟากฟ้า โยษิตา แปลว่าผู้หญิงที่มีความประเสริฐ เธอเกิดมาพร้อมกับความสวย ฉลาด เก่ง หนุ่มๆ ที่ไหนเห็นเป็นต้องอยากได้เธอเป็นแฟน ที่สุดเธอก็ตกลงแต่งงานกับ ทำคุณ หนุ่มข้าราชการอนาคตไกล เป็นปลัดที่คนนับหน้าถือตา กระนั้น โยษิตา เป็นคนไม่พึงพอใจกับเรื่องทางเพศ แม้จะแต่งงานแล้วแต่ก็ยังมีความสัมพันธ์ลับๆ หนุ่มๆ คนอื่น ทั้งบูชา ศิลปินหนุ่มที่เป็นอาร์ทิสต์แบบสุดขั้ว โด่งดังจากการใช้อวัยวะเพศของตัวเองวาดภาพ อีกคนคือ เปี่ยมรัก เพื่อนสนิทของทำคุณ นานวันเข้า เปี่ยมรัก อยากจะครอบครองโยษิตา ได้แต่รอโอกาสให้ทั้งสองเลิกกัน เริ่มกดดันคุกคามเรื่อยๆ จน โยษิตา กลุ้มใจ เปี่ยมรัก ขู่จะบอกเรื่องที่เขามีอะไรกับเธอให้ทำคุณรู้ เพราะทำคุณเป็นโรคหัวใจ อาจรับไม่ได้ ทีนี้ก็จะเป็นผลดีกับเขา โยษิตากลุ้มใจ ที่เธอมีชายอื่นเพราะรักสนุก ต่อให้ทำคุณจากไป หัวใจเธอก็ยังมีบูชาและหนุ่มคนอื่นๆ อยู่ดี เพราะเธอชื่นชอบที่จะมีเซ็กส์ไปเรื่อยๆ กับผู้ชายที่มากกว่าหนึ่งคน ระหว่างเธอกระสับกระส่ายและคิดถึงหน้าหนุ่มคนอื่นๆ ขณะที่มีอะไรกับทำคุณ ผู้ซึ่งมีธรรมะในหัวใจเพิ่งไปสร้างพระองค์ประธานมา เป็นจังหวะเดียวกับที่ โยนี เริ่มหมดเรี่ยวแรง หมดกำลังใจ ท้อถอยในชีวิต ตัดพ้อชีวิตม่ายในเทวสถาน ที่เธออยู่มาตั้งแต่อายุสิบสามจนปัจจุบันยี่สิบสามปี ต้องดำรงชีวิตม่ายทั้งที่ยังไม่เห็นหน้าสามี ไม่เคยทำหน้าที่ภรรยา ทำไมชีวิตนี้ต้องอาภัพ ถูกตีตราเป็นหญิงม่ายในอุตระประเทศ ระหว่างนาทีสุดท้ายแห่งความหิวโหย ในประเทศที่อดอยาก ไม่มีแม้ข้าวสารจะกิน เธออธิษฐานต่อแท่นบูชา ให้ประทานชีวิตใหม่หรือให้เธอได้ทำหน้าที่ภรรยาสักครั้ง