อัศวเมฆ ภัทรโชติวงศ์ เขาเป็นท่านประธานโรงแรมยักษ์ใหญ่ที่แสนจะเผด็จการกับทุกสิ่งทุกอย่าง โดยเฉพาะกับเธอ เต้ย...ตาริกาคนนี้ ทั้งเรื่องงาน เรื่องชีวิต เรื่องบนเตียง ล้วนเป็นเขาที่จัดการ เธอมีสิทธิ์แค่เพียงอย่างเดียวนั่นคือ...ยินยอม ++++++++++++++++++++++ “ฉันก็แค่ไม่อยากคุยกับคุณ” ท่านประธานหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ คล้ายเข้าใจ “ดีเหมือนกัน เพราะว่าเรื่องที่ฉันกำลังจะทำกับเธอ ไม่จำเป็นต้องคุยกันก็ได้” “คุณหมายความว่ายังไง” ตาริกากระถดก้นหนี ไม่รู้ว่าทำไมสีหน้ากับแววตาแบบนั้นถึงได้ทำให้เธอเกิดร้อนวูบวาบขึ้นมา อาจเป็นเพราะเธอใช้เวลาอยู่กับเขามานาน แม้แต่เสียงหายใจ สีหน้าก็ล้วนพอคาดเดาได้ว่าเขาคิดจะทำสิ่งใด ดังนั้นเมื่อได้เห็นความร้ายกาจในดวงตาของเขาจึงรีบพุ่งหนี ทว่าแค่คิดอีกฝ่ายกลับโถมตัวมาบดทับ ใช้ร่างกายที่ใหญ่โตกว่าเธอมากกักกันเธอเอาไว้ในอ้อมแขน มือของเขาข้างหนึ่งวางบนพนักโซฟา ส่วนอีกข้างก็รวบเอวของเธอมาแนบชิด “คุณอัศม์...คุณอัศม์ นี่มันที่ทำงานนะ คุณห้ามทำอะไรเด็ดขาด” “ใครสนกัน” เขาพูดอย่างไม่เร็วไม่ช้า นัยน์ตาอ้อยอิ่งอยู่กับริมฝีปากบางนุ่ม “เที่ยงๆ แบบนี้คนอื่นไปกินข้าวกันหมดแล้ว อีกอย่างฉันก็ล็อกห้องแล้วด้วย ไม่มีใครเข้ามาหรอก” “คุณจะทำอะไร” “ถ้าชวนเธอมากินข้าวด้วยกันเฉยๆ ฉันคงไม่สั่งให้เธอถอดชั้นในหรอกน่า” “นี่คุณ...” “เรารีบหน่อยก็ดีนะ เสร็จแล้วจะได้กินข้าวกัน”