~~~ จะทำยังไงถ้าการซื้อขายต้องใช้ “หัวใจ” ไม่ใช่ “เงินตรา” ~~~ ❀❀❀❀❀❀❀❀❀ เนื้อหาบางส่วน ❀❀❀❀❀❀❀❀❀ ดนุภัทรได้ฟังเรื่องเด็กคนนั้นก็สงสารจับใจ ตอนที่เห็นคนอื่นอยู่ในบ้านโลกของเธอคงพังทลายและเสียใจเป็นอย่างยิ่ง เขาเห็นพวงกุญแจเก่าๆ ตกอยู่ที่ประตูรั้วตอนวิ่งตามออกไปลำคอก็ยิ่งตีบตัน เธอคงคิดว่าบ้านหลังนี้ยังเป็นของเธอทั้งที่เขาซื้อมาห้าปีแล้ว ชายหนุ่มมองรอยขีดที่กำแพง มันบอกความสูงของเด็กคนนั้นตั้งแต่หนึ่งขวบจนถึงเจ็ดขวบแล้วก็หยุดไป อยู่ๆ น้ำตามันก็ไหลมาจากไหนไม่รู้ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าการครอบครองบางสิ่งอย่างถูกกฎหมายกลับเลวร้ายในด้านจิตใจอย่างน่าอดสู “แล้วยัยป้านั่นมันขายบ้านคนอื่นได้ไงวะ” ชายหนุ่มชกหมอนด้วยความโมโห บ้านหลังแรกที่ซื้อด้วยเงินสดดันกลายเป็นของโจรซะได้ ❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀❀