ภาคีย์ ถูกเรียกตัวกลับเมืองไทยอย่างกะทันหัน จากคำสั่งประกาศิตของผู้เป็นมารดา ทำให้เขาได้มาพบกับ อิงอร ผู้หญิงที่ผู้ชายอย่างเขาคิดว่าเธอไม่คู่ควรกับ นามสกุล ‘อัครากรณ์’ เลยแม้แต่น้อย แต่ชายหนุ่มก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมคนทั้งบ้านถึงได้ยอมรับ ‘ผู้หญิงที่หวังรวยทางลัดและอวดดี’ คนนี้         “อย่านะ! คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ!” หญิงสาวหวีดร้องเสียงหลง เมื่อใบหน้าสากระคายพยายามจะก้มลงมาซุกไซ้ใบหน้าและซอกคอของเธออย่างบ้าคลั่ง         “ทีไอ้หมอนั่นเธอยังยอมมัน แล้วทำไมผู้ชายอย่างฉันจะทำไม่ได้ฮะ!” พูดพลางใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มต่ำลงมาอีกครั้งและอีกครั้ง         “อย่า...ได้โปรด” เสียงวิงวอนขอร้องให้เขาหยุดไม่ได้ผล เรือนร่างงดงามเย้ายวนใจตรงหน้า ทำให้ร่างกายของภาคีย์แทบลุกเป็นไฟ         “เธอสวยอย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะ หึ” ร่างหนาพูดลอดไรฟันออกมา พลางลิ้มรสริมฝีปากเล็กสีกุหลาบอย่างกระหาย แต่ก็แฝงไปด้วยความเร่าร้อนอ่อนหวานจนอิงอรแทบจะขาดใจ         ...ไม่...เธอจะไม่ยอมตกเป็นของเขาเด็ดขาด!...         “อื้อ...” ร่างเล็กพยายามดิ้นรนอีกครั้ง จนชายหนุ่มรู้สึก         “ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง อย่างกับไม่เคยอย่างนั้นแหละ ฉันรู้น่าว่าเธอเคยๆ มาแล้ว”         “ไอ้คนสารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” แล้วอิงอรก็ได้โอกาสเป็นอิสระอีกครั้ง จึงงับเข้าที่ต้นแขนของชายหนุ่มจนจมเขี้ยว         “โอ๊ย! ยัยหมาบ้า ชอบซาดิสต์หรือไงคุณ ได้...ผมจะจัดให้” จบประโยคชวนผวา ใบหน้าคมเข้มที่เต็มไปด้วยไฟปรารถนาก็โน้มต่ำลงมาอย่างรวดเร็ว         “อึ๋ย ไอ้บ้า! ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ ไม่! อะอุ๊บ...”         แล้วเสียงหวีดร้องแสบแก้วหูก็ถูกปิดสนิทด้วยริมฝีปากจาบจ้วงแสนร้ายกาจอีกครั้ง ราวกับจะสั่งสอนให้เธอได้รู้จักฤทธิ์เดชของเขาว่าอย่าได้พยศนัก ไม่อย่างนั้นก็จะเจ็บตัวแบบนี้แหละ         แล้วเมื่อเห็นว่าคนใต้ร่างเลิกขัดขืน จูบที่ร้อนแรงเมื่อครู่ก็อ่อนโยนลง “คุณสวยมากนะอิงอร และผมจะแสดงให้คุณเห็นว่า ผมเก่งกว่าชายชู้ของคุณทุกคนหลายเท่าเลยล่ะ”...