บลิซเซิร์ด หนุ่มนัยน์ตาสีอำพันเข้ม เขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง แต่เธอกลับทำให้เขาลุกเป็นไฟ กับ เอมฤทัย ผู้หญิงที่น่าปรารถนาทุกครั้งที่เข้าใกล้ แต่ขอบอกว่าเขาเกลียดเธอเข้าไส้ และรังเกียจเธอสุดๆ จนต้องหยุดเตือนใจตนเองทุกนาทีที่ได้ใกล้ชิด ‘ว่าเขารังเกียจเธอ!’ “ฮึ! คิดจะเสนอตัวให้ผมหรือ ถ้ายั่วไม่เก่งจริงก็อย่ามาขายให้ผมเลย ผมไม่ซื้อหรอก” “ไม่เป็นไร คืนนี้ฉันบริการคุณฟรีๆ ก็ได้ ผู้ชายหล่อๆ เถื่อนๆ อย่างคุณหาง่ายเสียที่ไหน” จบคำเธอก็จัดการยั่วเขา จนสุดความสามารถ! “คิดเหรอ ว่าแค่นี้จะทำให้ผมมีอารมณ์อยากจะนอนกับคุณ” แล้วเธอก็จัดการปลดกระดุมเสื้อของเขาออกทีละเม็ด แต่เขาก็กลัดกระดุมเข้าไปใหม่ตามเดิม “โอเค ถ้าคุณไม่อยากจะถอดชุดก่อน ฉันจะเป็นคนถอดเสื้อผ้าของฉันออกก่อนก็ได้” ทว่าพอเขาเริ่มทนยั่วยุไม่ไหว แล้วหันกลับมาเป็นฝ่ายรุกบ้าง “คุณบลิซเซิร์ด ปล่อยฉันนะ!” “หึๆ ทีแบบนี้บอกให้ปล่อย เมื่อกี้ยังอวดเก่งอยู่เลย” เอมฤทัยทั้งหวาดหวั่น ทั้งตื่นตระหนก กลัวว่าบลิซเซิร์ดจะบ้าคลั่งข่มเหงเธอขึ้นมาจริงๆ “ฉันเป็นแค่นางโลมชั้นต่ำ เป็นแค่โสเภณีสกปรก คุณยังคิดจะมาเกลือกกลั้วกับฉันอีกเหรอ” “ก็คุณมายั่วผมจนอยากทำไมล่ะ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะ และตอนนี้ผมก็อยากจะลองของต่ำๆ ดูบ้าง ว่ามันจะให้ความรู้สึกต่างกันอย่างไรกับของสูงๆ ผู้หญิงที่ผ่านมือชายมามากมายอย่างคุณ คงไม่ต้องทะนุถนอมมากมายหรอกมั้ง ถ้าชอบแรงๆ ก็บอกกันได้นะ ผมจะจัดให้” สิ้นประโยคหวาดเสียวจนเสียววาบเข้าไปในช่องท้อง ใบหน้าคมคร้ามก็ก้มต่ำลงมาอย่างรวดเร็ว ด้วยประกายตาวาววับร้ายกาจ ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง หัวใจเต้นรัวแรงยิ่งกว่ากลองศึกด้วยความหวาดหวั่น เมื่อใบหน้าหล่อเหลาดุดันก้มต่ำลงมา จนริมฝีปากหยักลึกแทบจะชิดเรียวปากสีกุหลาบของเธออยู่รอมร่อ “อย่า!”