"ทำไมมีแต่คนเหงาอยากได้แฟนกันนะ... ทำอย่างกับว่าพอมีแฟนแล้วจะแก้ปัญหาความเหงาว่างเปล่าได้จริง ๆ อย่างนั้น" ใครจะรู้ว่าชีวิตต่างแดนไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป คนร้อยพ่อพันแม่มาเจอกัน ตั้งแต่ยาจกเข็ญใจไปจนถึงมหาเศรษฐี มีความเหงาและความงามแห่งธรรมชาติร้อยรัดไว้ด้วยกัน ขับเคลื่อนด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอด ใครแกร่ง... คนนั้นก็รอด ใครอ่อนแอ...​ ก็ต้องแพ้ไป สำหรับบางคน เดินทางตามหาสายรุ้งแห่งรักเรื่อยมา เมื่อเห็นแสงระยิบระยับจับตาเบื้องหน้า ก็เข้าใจไปว่ามันคือสายรุ้งอันเพริศแพร้วที่รอคอย ไม่เคยเฉลียวใจว่ามันเป็นเพียงม่านหมอกสีเทาที่บดบังแสงรุ้งหลังเมฆฝน เงาสีเทาที่เป็นเพียงภาพจำลองของสายรุ้ง เป็นมายาแห่งความรัก ที่มาพร้อมกับความเหงาในต่างแดน และสำหรับบางคน ไม่เคยรู้ว่าตัวเองโชคดี มีรุ้งแห่งรักพาดผ่านอยู่ตรงหน้า ปล่อยให้เงาสีทะมึนแห่งอดีตและความเจ็บช้ำ บดบังความรักไปอย่างน่าเสียดาย