ตอนเด็กเจิดไม่เคยหวังสิ่งใดเพราะชีวิตลอยไปเรื่อยกับหนังกลางแปลง เด็กกำพร้าแบบเขาจะฝันอะไรได้แค่มีกินมีที่ซุกหัวนอนให้ผ่านพ้นไปวันๆ ก็นับว่าบุญโข เมื่อเข้าวัยหนุ่มเจิดก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นอย่างไรมันแตกต่างกับวัยเด็กตรงไหนจนได้พบเด็กสาวคนหนึ่ง หัวใจของเจิดเต้นแรงแม้จะเป็นยามราตรีแต่เจิดเห็นใบหน้าของเธอชัดแจ้งท่ามกลางผู้คนนับร้อย เป็นครั้งแรกในชีวิตที่เจิดรู้สึกมีใครสักคนให้กลับมาหา … มีบ้านอยู่ในหัวใจ