โปรย นางควบม้ามาจากเมืองหลวง เดินทางกลับคืนบ้านเกิดด้วยความโกรธแค้น ทันทีที่ทราบข่าวว่าสหายสนิทที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว ต้องถูกความรักมาพรากชีวิต ด้วยเพราะความผิดหวังจากชายมากรัก ของสกุลเจีย ราวกับสวรรค์เป็นใจให้นางได้ล้างแค้น ระหว่างทางได้พบเข้ากับบุรุษหนุ่มผู้น่าสงสาร ระหว่างที่กำลังคิดช่วยนั้น หางตาสวยปรายเห็นอักษรย่อหนึ่งบนปลายดาบ เจีย เช่นนี้แล้ว เขาผู้นั้น จึงได้กลายมาเป็นของเล่นของนาง นับตั้งแต่คืนที่ฟ้าบันดาลให้เกิดฝนกระหน่ำสาดลงมาราวกับสายธาราหลั่ง โดยหารู้ไม่ว่า...ในกาลข้างหน้า ‘ของที่นางเล่น จะกลายเป็นของที่เล่นนางเข้าให้แล้ว!’ .................................................. “เช่นไรกัน สะบัดหน้าหนีข้าเช่นนี้ หรือว่าข้ายังไม่ถึงใจเจ้ากันนะ” “สตรีวิปริต!” “ฮ่า ฮ่าฮ่า แล้วเจียเจียของข้า ปกติเช่นนั้นรึ!?” นางยังคงยิ้มร่า หัวเราะออกมาอย่างคนอารมณ์ดี ไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเลยสักนิด กับสายตาคมที่กำลังฉาบประกายระเรื่อเต็มไปด้วยความดุดัน ราวกับว่าเขาเป็นเพียงอากาศธาตุของนางเท่านั้น พอระบายให้หายกระสัน นางก็ทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ สะบัดสะโพกอวบแน่นจากไปจากเขาอย่างไม่คิดที่จะใยดี ......................................................................................................