ทั้งสองคนสวมกอดกันอยู่เนิ่นนาน... มนตรา ดันร่างบางออกอย่างเบา ๆ แล้วก้มจุมพิตที่ริมฝีปากบางของ รุ้งราตรี อย่างแผ่วเบา ลิ้นนุ่มร้อนของเขาแทรกเข้าในปากบางของรุ้งราตรีอย่างนวลเนียน จูบนั้นเนิ่นนานจนรุ้งราตรี อดใจไม่ไหว เผยอปากรับรสจูบอันแสนหวานของมนตราอย่างลืมตัว “อุ๊บ...คุณมนคะ” รุ้งราตรีร้องเบา ๆ อย่างเขินอาย “ครับ คุณรุ้ง ผม เอ่อ..ผม..ชอบคุณนะครับ คุณรุ้ง ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าชอบคุณรุ้งตั้งแต่ตอนไหน ผม..เอ่อ” มนตราตะกุกตะกักสารภาพความในใจของเขากับรุ้งราตรีอย่างแผ่วเบา มนตราโน้มร่างบางของรุ้งราตรีที่ในตอนนี้กำลังเคลิบเคลิ้มกับรสจูบอันแสนหอมหวานของมนตราอย่างถอนตัวไม่ขึ้น มนตราเข้าซุกไซ้ซอกคอหอมของรุ้งราตรีอย่างอ่อนโยน พาเอาร่างบางของรุ้งราตรีเสียวแปลบไปด้วยความสุขอย่างต่อเนื่อง