ชีวินพยายามหักห้ามใจที่จะไม่ล่วงเกินเจ้าหล่อน แต่เธอดันดึงเขาลงไปหา กอดคอหนาของเขาเอาไว้แน่น “พี่วิน” ยังดีที่เขายังจำเธอได้ “ไปนอนในห้องไหม” เขาเอ่ยถาม อยากจะดุด่าว่าทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง ไปเมาหัวราน้ำเกือบโดนผู้ชายหิ้วกลับบ้านไปทำมิดีมิร้ายแล้ว แต่เขาก็ทำไม่ลง น้ำเสียงเอื้อเอ็นดูของเขา ทำให้เธอยิ้ม อาการยิ้มตาลอยของเธอทำให้เขาแยกเขี้ยวใส่ มันรู้สึกมันเขี้ยวเสียยิ่งกว่าอะไร “พี่วินคะ” “อะไร” “นุชสวยไหม” “ขี้เหร่จะตายไป” เธอทำหน้าเบ้ ก่อนจะบดจูบริมฝีปากของเขา “นุชสวยไหม ตอบมาก่อน” “เกี่ยวอะไรกับการจูบพี่ด้วย” “ตอบไม่ตรงคำถาม ต้องทำโทษ” เธอจูบเขาอีก แต่พอจะถอนจูบออก เขาก็จับท้ายของเธอเอาไว้ จูบเธออย่างดุเดือดดูดดื่ม นงนุชหอบหายใจสะท้านหวั่นไหว ในขณะที่ชีวินช้อนอุ้มร่างน้อยขึ้นสู่อ้อมแขน ไม่นานแผ่นหลังของเธอก็บดเบียดไปกับที่นอนนุ่มภายในห้องนอนใหญ่