เพราะความอยากให้สัตว์ที่เป็นเพื่อนร่วมทางในชีวิตได้ถึงธรรมะเช่นเดียวกัน ผู้เขียนจึงสอนสัตว์เลี้ยงของตัวเองให้มาฟังผู้เขียนสวดมนต์และนั่งด้วยกันในเวลานั่งสมาธิ เวลาปฏิบัติธรรมก็พิจารณาธรรมชาติของตัวเองและสัตว์ ทำให้มีความเข้าใจว่าแม้สัตว์จะไม่เข้าใจภาษาของเรา แต่เขาไม่ปฏิเสธการปฏิบัติธรรมร่วมกัน และเขามีความคุ้นเคยกับการสวดมนต์มาก เช่นเวลาที่ได้ยินเสียงพระสวดให้พรเวลาใส่บาตร เขาจะวิ่งเข้าไปฟังทันที ผู้เขียนจึงเชื่อว่าคนและสัตว์สามารถอยู่ร่วมกันได้ด้วยธรรม เพื่อนในธรรม เป็นหนังสือภาพและข้อคิดที่คนและสัตว์สามารถบำเพ็ญบารมีเพื่อเข้าถึงธรรมด้วยกัน และมีภาพอันเป็นที่ระลึกของผู้เขียนที่มีถึงเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตรของผู้เขียนในชาตินี้