...หัวใจของเธอเต้นแรงมาก... เมื่อมองผ่านความมืดสลัวไปเห็นบางอย่างในมือของอีกฝ่าย ขณะที่สายฝนเทลงมาหนักขึ้น สายฟ้าแลบแปลบปลาบ ทางหน้าต่าง ไม่ได้น่ากลัวอย่างคืนที่ผ่านมา ทว่าเงาของชายหนุ่มในร่างสาวหล่อที่สูงใหญ่กลับน่าหวาดหวั่นยิ่งกว่า เจ้าของใบหน้าหล่อคมที่ค่อยๆ เดินมาทางเธอ พร้อมสิ่งนั้นในมือที่ทำเอาเธอแทบลืมหายใจ เมื่อร่างสูงมาหยุดอยู่ตรงหน้า ปลอกหนังที่พ่วงสายโซ่ยาวเพียงพอที่จะเอาไปผูกไว้กับขาเตียงได้ กับบางสิ่ง... ...แม่เจ้าแล้วเธอจะรับไหวเหรอ...