ยุคสมัยที่ผู้ชายไม่ยอมอยู่ภายใต้อำนาจผู้หญิง เขา กลับต้องพึ่งพาบารมีเธอขึ้นไปอยู่บนจุดสูงสุดเพื่อให้เป็นที่ยอมรับ ในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของ อัศวณรงค์ จะทนให้ผู้คนหยามเกียรติได้อย่างไร _______________________________ "อย่ามารุ่มร่ามกับดิฉัน" "รุ่มร่าม? คุณใช้คำว่ารุ่มร่ามกับคืนเข้าหอของเราเนี่ยนะ?" "พิธีก็ทำครบสมบูรณ์แล้ว คุณกับดิฉันถือว่าหมดหน้าที่ ต่างคนต่างแยกย้ายไปพักผ่อน" "ตำราไหนของคุณ? เข้าหอมันก็ต้อง...ต้อง...ทำอะไรต่อมิอะไร" "นอนไงคะ" "ใช่ นอน นอนด้วยกันไง" "ดิฉันให้คุณได้มากสุดคือนอนห้องเดียวกันเท่านั้น ส่วนคุณจะไปนอนมุมไหนก็เรื่องของคุณ" "แต่นี่บ้านผม" "นี่เรือนหอของดิฉันค่ะ" "นิลดารา!" "ตะโกนไปดิฉันก็ไม่นอนกับคุณหรอกค่ะ" "เธอนี่มัน..." ให้มันได้อย่างนี้สิ!!! _______________________________ สวัสดีค่ะ พลอยพิชา นะคะ สำหรับนิยายเรื่องหญิงใหญ่นี้ถูกวางไว้ในช่วง 2479 - 2520 มีกลิ่นอายย้อนยุคเคล้าความทันสมัย เนื้อหาอ้างอิงสถานที่แต่ตัวละครไม่มีอยู่จริงนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านและคอมเมนต์อย่างสุภาพ ติติงอย่างสร้างสรรค์เพื่อเป็นกำลังใจในการนำไปปรับปรุงแก้ไข หวังว่าจะชอบกันนะคะ พลอยพิชา