“พายุ พายุ ตื่นเถอะลูก ตื่นเร็ว ๆ” ผมลืมตาขึ้น มองไปข้างประตูเห็นแม่กอดพ่อไว้แน่นพลางตะโกนเรียกผม เมื่อเห็นถนัดผมจึงรู้ว่าพ่อพยายามจะเดินเข้ามาหาผมด้วยแววตาดุดัน ส่วนแม่กันพ่อเต็มที่โดยการกอดพ่อแล้วใช้ลำตัวบังระหว่างกลาง ผมลุกขึ้นนั่งด้วยความมึนงง ขณะเสียงพ่อดังเกรี้ยวกราดขึ้นมา “สร้างแต่เรื่องดี ๆ ทั้งนั้น เรื่องเก่ายังไม่ซา แกก็ทำเรื่องใหม่ขึ้นมาอีก ชั้นจะเอายังไงกับแกดี” ผมสลัดหัวไปมา ก้มมองตัวเองเห็นว่ายังอยู่ในชุดที่ใส่เมื่อคืน พร้อมกับรู้สึกคลื่นไส้ขึ้นมาทันทีเมื่อคิดว่า ถ้าความฝันเมื่อกี้เกิดจากความจริง ผมต้องขับรถไปชนใครอีกแล้ว นึกถึงตรงนี้ กลิ่นคาวเลือดก็คลุ้งขึ้นมาทันที เหมือนกองเลือดนั้นอยู่ใกล้ตัว