“หันหน้ามาเดี๋ยวนี้ ใครใช้ให้หลับตา หันมานะ!” มือเล็กจับหน้าหล่อ แม้เขาจะฝืนไว้ ก็ไม่สามารถต้านแรงสาวไว้ได้ ไม่รู้เธอไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหน บังคับให้เขาหันหน้ากลับมาจนได้ แต่ยังไม่สาแก่ใจแม่นาง เมื่อเธอประกาศิตว่า “ลืมตา! แล้วก็มองเดี๋ยวนี้” “นี่แน่ะ!” ทุบอกเขาดังปึกๆ เมื่อธารนทียังไม่ยอมมอง เขาเกร็งตาปิดไว้แน่น แม้ทั้งแขน อก ไหล่ จะระบมไปหมด จากฤทธิ์กำปั้นน้อยๆ นั่น แต่มันก็ไม่ทำให้เขาละความพยายามในการสงบสติอารมณ์ แต่ทว่า จมูกที่หายใจอึดอัด ทำให้เขาต้องเบิกตาขึ้นมาดูว่าเกิดเหตุการณ์อะไร หรือนางสาวใจร้ายเอายาพิษมาป้ายเขา แต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้า ทำให้ตระหนกยิ่งกว่ากลืนยาพิษ เพราะยัยตัวเล็กพิษเยอะต่างหาก เอาหนองโพที่โตประมาณส้มโอลูกใหญ่มาปิดทับจมูกไว้ จนทำให้เขาเริ่มจะหายใจไม่ออก ปิดทับอย่างเดียวไม่ว่า ยังมีหน้าเอามันมาเสียดสีถูๆ ไถ จนเขาที่ไม่ใช่หนุ่มฮอตและไม่ค่อยหือค่อยอือกับเรื่องพวกนี้รู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที โว้ย! อย่าให้หลุดไปได้นะ พ่อจะจับกินจับกัดเหมือนกินซาลาเปาเลย! ครั้นเจ้าหล่อนได้เห็นว่าเขาเปิดตาขึ้นมาได้ จึงได้ผละออกไปอย่างสมใจอยาก “นึกว่าจะแน่ เชอะ สมน้ำหน้า” แล้วคนใจร้ายก็สะบัดตูดจากไป เหลือทิ้งไว้เพียงธารนที ที่หัวใจเต็มไปด้วยไฟแค้น ฉันจะฆ่าแก อ๊าก! ยัยเด็กเปรต! -------------------------- “นุ่มจ๋า...” “อาราย นุ่มง่วงแล้วน้า...” ว่าเสียงยานคาง พร้อมทั้งปัดป่ายมือบางไปมาบนอกแกร่ง “หม่ำๆ ทีสิคะ” “หือ!” นิรดาตาสว่างขึ้นมาทันใด ความงัวเงียหายไปเป็นปลิดทิ้ง “ไม่เอา!” “น่านะ นิดเดียว” “ไม่เอา นุ่มขี้เกียจ” หญิงสาวพลิกกายหนีไปอีกด้านอย่างคนงอแง แม้ในใจกำลังลุ้นระทึกตึกๆ อยู่ก็ตาม “นิดเดียวนะ ให้พี่หม่ำหน่อย” “เดี๋ยวก็เป็นตาแก่บ้ากามจริงๆ หรอก” “บ้าก็บ้าสิ หันมานี่สิคะคนดี” ธารนทีพยายามดึงผ้าห่มหนาที่กลายเป็นที่ซ่อนตัวให้คนตัวเล็กออกไป แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่ออีกคนงอแงไม่ยอมท่าเดียว “อย่า ตัวหม่ำไปเยอะแล้ว” “ก็วันนี้ยังไม่ได้หม่ำเลยนี่ น่า นิดเดียว เอ้! หนูนุ่มนี่ อย่าดื้อสิคะ” เขาจับเธอพ้นออกมาจนได้ สายตาตรึงบังคับไม่ให้ขยับหนี แล้วพ่อตัวดีก็ค่อยๆ...