“แต่ผมเก็บเต็มตะกร้าก่อน ผมชนะ” ภูวดลพูดด้วยรอยยิ้ม ยืนขึ้นจนเต็มความสูงพร้อมกับแกะส้มจากผลสวยเข้าปาก มันหวานเสียจริงเมื่อกินแกล้มกับอาหารตาที่คนตัวเล็กเริ่มบูดยู่ และตั้งท่าจะโวยวาย “แต่คุณขี้โกง นั่นเป็นส้มที่ยังไม่แก่จัดไม่สมควรที่จะเก็บ คุณภูวดลโกงเรา” “ผมไม่ได้โกง” ชายหนุ่มขยับเดินเข้าไปใกล้มากกว่าเดิม ใบหน้าก็ยังยิ้มอย่างมีความสุขที่คนตัวเล็กไม่พอใจต่อการพ่ายแพ้ “ก็เราตกลงกันไว้ว่า ใครเก็บได้เต็มตะกร้าก่อนคนนั้นจะเป็นผู้ชนะ แต่เรา...ไม่ได้พูดกันว่าต้องเป็นส้มที่แก่จัดพร้อมที่จะขาย” ประโยคคล้ายกับตอนที่องค์หญิงพูดไว้กับโลเซฟผู้เป็นองครักษ์ ทำให้เธอไม่สามารถเถียงเขาได้เลย นี่เธออุตส่าห์ให้โลเซฟช่วยเก็บแท้ ๆ ก็ยังต้องแพ้อีกเหรอเนี่ย