จะมีใครมีชีวิตบัดซบเหมือนอย่างผมอีกไหม ทั้งโดนพี่ชายข่มขืนจนตั้งท้อง แถมยังต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ จากความร้ายกาจของเขาอีกต่างหาก *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-* “มึงหลงกลกูเข้าให้แล้วล่ะไอ้วิน หึๆ กูอยากรู้จังว่ามึงจะตัวหอมเหมือนเดิมไหม” สายตาของเขาโลมเลียไปตามเนื้อตัวผม ราวกับจะกลืนกินไปทั้งร่าง เห็นอย่างนั้นผมก็พยายามจะวิ่งหนีออกไปอีกทาง แต่เขากลับรั้งตัวผมมากอดจากทางด้านหลังไว้ “ปล่อยเดี๋ยวนี้นะไอ้สารเลว ลูกนอนอยู่นี่ทั้งคนมึงยังจะทำระยำอย่างนี้อีกเหรอ!” ตอนนี้สรรพนามที่เคยใช้ถูกเปลี่ยนไปตามสถานการณ์ ผมจะไม่มีวันยอมให้เขาทำร้ายอีกเด็ดขาด “มึงก็รู้ว่าคนอย่างกูทำได้ทุกอย่าง” ว่าแล้วเขาก็อุ้มผมขึ้นในท่าเจ้าสาว กระตุกยิ้มเย้ยประกาศชัยชนะ ก่อนจะพาเดินเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง ซึ่งผมเพิ่งรู้ว่ามันมีประตูเชื่อมหากันได้ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าห้องที่เชื่อมอยู่ข้างกันนั้นจะเป็นห้องนอนหรู มีทุกอย่างครบครัน “โอ๊ย!” เขาโยนผมลงบนเตียงแล้วรีบคร่อมตัวไว้ ตรึงข้อมือทั้งสองข้างไว้เหนือศีรษะ โน้มใบหน้าคมเข้ามาใกล้จนสามารถสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเขา ผมพยายามเบนหน้าหนี ไม่อยากสบตาคมคู่นั้นให้มันรู้สึกเจ็บปวดไxมากกว่านี้ ผมเกลียดเขา เกลียดมากที่สุดในชีวิต “ไอ้เลว มึงปล่อยกูไปเดี๋ยวนี้นะ จะจองเวรจอมกรรมกันไปถึงไหน ฮึก” น้ำตาผมไหลลงมาเป็นสาย เสียใจที่เสียท่าให้กับเขาจนได้ พี่ธีคนนี้เจ้าเล่ห์มากกว่าที่ผมคิดไว้เสียอีก ตั้งแต่เด็กจนโตผมรู้จักเขาน้อยไปจริงๆ “ทำไมว่าผัวตัวเองอย่างนั้นล่ะ” เขายกยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ ก่อนจะใช้ลิ้นสากเลียบนใบหน้าผมอย่างช้าๆ เมื่อได้รับสัมผัสนั้นทำให้ขนผมลุกซู่ มันไม่ได้รู้สึกเสียวซ่านอะไรเลย แต่เป็นเพราะผมขยะแขยงต่างหากล่ะ