“ผม...นัท ครับ เป็นเจ้าของร้านชุดนอน เสื้อผ้าสตรี สินค้าเกี่ยวกับสตรีครับ พอดีวันนี้ ลูกน้องป่วยครับก็เลยต้องมาช่วยส่งของเอง..เอ่อ...คุณอินทิราสั่งของร้านผมบ่อย ๆต้องขอบคุณมาก ๆนะครับ ถ้าหากมีอะไรให้รับใช้ ก็โทรมาหาผมได้เลยนะครับที่เบอร์ตามนามบัตร...นี่ครับ” ชายหนุ่มยื่นนามบัตรของเขาพร้อมโปรยยิ้มหวานให้กับอินทิราด้วยความหลงใหลในความน่ารัก และความเป็นลูกคุณหนูของเธอ อินทิราได้แต่ยืนอมยิ้ม.. “เอ่อ...เชิญคุณนัท เข้ามานั่งทานน้ำในบ้านก่อนสิคะ มีส่งของที่ไหนอีกหรือป่าว ถ้าไม่รังเกียจก็เชิญที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ” อินทิราเอ่ยเชื้อเชิญนัท ชายหนุ่มที่เคยมาส่งของให้เธอแล้วครั้งหนึ่ง และเธอมีอาการแอบชอบเขาโดยที่นัทไม่เคยรู้ตัวมาก่อน จนมากระทั่งวันนี้ที่เธอตัดสินใจเชิญชายหนุ่มเข้าไปในบ้าน เพราะรู้ความจริงแล้วว่า นัทไม่ใช่เด็กส่งของธรรมดาอย่างแน่นอน เพราะท่าทางของนัท มีสง่าราศี ไม่มีวี่แววที่จะเป็นเด็กส่งของทั่วไปอย่างแน่นอน เหมือนรู้ใจ...นัทเดินตามอินทิราเข้าไปที่ห้องรับแขกอย่างไม่ติดใจที่จะคิดอะไร... “เชิญนั่งก่อนสิคะ เดี๋ยวอินไปเอาน้ำมาให้ พอดีวันนี้แม่บ้านลากลับบ้านค่ะ คุณพ่อคุณแม่ก็ไปต่างจังหวัดหลายวันเลย” อินทิรายิ้มพูดเปิดทางก่อนที่จะเดินนวยนาดเข้าไปรินน้ำเย็นที่ตู้เย็นในครัวให้กับนัท เธอเดินกลับออกมาพร้อมกับน้ำเย็นในแก้วลายคริสตัลใส และน้ำส้มคั้นสีสวย อย่างละ 2 แก้ว “ดื่มน้ำส้มเย็น ๆ ก่อนนะคะคุณ เอ่อ...คุณนัท” อินทิราวางถาดแก้วน้ำส้มและน้ำเย็นลงบนโต๊ะรับแขก ซึ่งสายตาของชายหนุ่มในขณะนี้บอกได้ถึงอาการที่ไม่เพียงกระหายอยากน้ำส้มอย่างเดียว แต่ทว่า เขาไม่ยอมลดละสายตาจากใบหน้าอันนวลเนียนของหญิงสาวลูกเจ้าของบ้านเลย นัทยกแก้วน้ำส้มขึ้นซดด้วยอาการใจเต้นตูมตาม แล้วตามมาด้วยความรู้สึกร้อนผ่าวที่บางอย่างในกายแกร่งของเขา ชายหนุ่มยกน้ำส้มคั้นขึ้นดื่มจนหมดแก้วอย่างรวดเร็ว... อินทิรายิ้มกริ่มอย่างดีใจ..แล้วเธอก็ยกแก้วน้ำส้มของเธอขึ้นดื่มบ้างจนหมดแก้วเช่นกัน...