เธอถูกเลี้ยงมาเพื่อเป็นของเขา แต่เขากลับไม่ใช่ของใคร “ไม่ต้องหวงตัวกับฉัน แค่ฉันคนเดียว” เขา... คุณใหญ่ ธนาธิป นักธุรกิจหนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่มีสาวสวยควงแขนแต่ไม่ใช่แฟนสักคน เธอ... หนูนิด ขนิษฐา เด็กกำพร้าที่แม่ของเขาเมตตารับเลี้ยงไว้เป็นลูกสาวบุญธรรม เขาอายุมากกว่าเธอถึงสิบหกปี เขา... เย็นชา เจ้าเล่ห์ เอาแต่ใจ และไม่เคยรักใครสักคน เธอ... อ่อนหวาน ไร้เดียงสา ขี้เกรงใจ และรักเขาเพียงคนเดียว ............................ “เธอยังเป็นนักศึกษานะหนูนิด ยังไม่ต้องคิดเรื่องแต่งงาน ตั้งใจเรียนให้จบก่อนเข้าใจไหม” หลังจากพากันเงียบไปครู่หนึ่งธนาธิปก็เป็นฝ่ายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ค่ะ แล้วคุณใหญ่ล่ะคะ จะแต่งงานไหม” ไม่รู้อะไรดลใจให้เธอหลุดคำถามนั้นออกไป แล้วก็ต้องตกใจตัวเองทันทีที่ถามจบ แต่ดูเหมือนธนาธิปจะไม่คิดอะไร เพราะเขาหันมาตอบหน้าตาเฉย “ฉันสัญญากับแม่ไว้แล้ว เธอก็ได้ยิน” “ค่ะ อีกสี่ปี” ขนิษฐาพึมพำเสียงแผ่ว “อาจจะเร็วกว่านั้น ถ้ามีคนแต่งด้วย” “ใครคะ” อาการใจหายทำให้เผลอถามออกไปเสียงแข็ง “อะไร” ธนาธิปเริ่มขมวดคิ้วเมื่อถูกซักด้วยน้ำเสียงแบบนั้น ขนิษฐาก็ไม่นึกว่าเธอจะกล้า แต่ไหนๆ ก็พลาดไปแล้วจึงรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีถามต่อ “คุณใหญ่จะแต่งงานกับใครคะ” “ถามทำไม” ครั้งนี้ชัดเจนว่าไม่พอใจ “หนูนิดขอโทษค่ะ” จำไว้ขนิษฐา เธอไม่มีสิทธิ์ถาม ไม่มีสิทธิ์อยากรู้เรื่องส่วนตัวของเขา ไม่มีสิทธิ์อะไรเลยสักอย่างในตัวของผู้ชายที่มีสิทธิ์เหนือเธอทุกอย่าง