เธอคือเชลย ที่เขา ‘หมายครอบครอง’ ระหว่างเดินทางเข้าวังเพื่อเป็นสนมของชีคอีมาน ซาเด กลับถูกลักพาตัวมาอยู่ในค่ายโจรก่อกบฏ!! แต่ ดาอิม อัสนา ผู้เป็นเหมือนสายลมแห่งทะเลทรายก็ปฏิเสธเรื่องลักพาตัวเธอเสียงแข็ง ทว่าเขากลับเสนอให้เธอเป็น ‘ผู้หญิงของเขา’ “คุณขำอะไร?” ซาเดถามเสียงขุ่น “หากรู้ว่าเธอต้องมาเป็นผู้หญิงของหัวหน้าจอมโจรก่อกบฏอย่างฉัน ก็ไม่แน่ว่าน้ำหนักเธออาจขึ้นก็ได้” ซาเดทำเสียงหึในลำคอ “ฉันขอตายเสียดีกว่า” ดาอิมลดความเร็วของม้าให้เปลี่ยนเป็นวิ่งเหยาะ ๆ “เอาไว้หลังจากที่เธอร่วมรักกับฉันแล้วค่อยตัดสินใจเรื่องตายก็ได้นะ” ซาเดมองหน้าคนพูดด้วยสายตาไม่พอใจ แสงจันทร์ที่ส่องสว่างพอให้เธอเห็นดวงตาดุจนิลกาฬของเขา “คุณมอบลูกกระสุนปืนให้ฉันซะดีกว่า” ดาอิมหัวเราะ “สาวน้อย ฉันทำลายสิ่งสวยงามไม่ได้หรอก ยังไงเธอก็ถูกกำหนดไว้ให้เป็นผู้หญิงของฉันแต่แรก” ไม่เพียงบอกอย่างถือดี มืออุ่นของเขายังเลื่อนมาสัมผัสแก้มของเธอ สัมผัสนั้นราวกับน้ำค้างต้องใบหญ้า หากแต่สะท้านถึงหัวใจหญิงสาวได้ ด้วยว่าสายตาคู่คมสบนิ่งกับดวงตาของเธอราวกับจะกลืนกินเธอทั้งตัว