พี่อนุบาลหนึ่งรีบวิ่งไปขึ้นรถโดยมีเภตรายืนโบกมือส่งที่หน้าบ้าน ตอนแรกเธอคิดว่าหนูมิ้นจะร้องไห้โยเยเรื่องที่ต้องไปโรงเรียนโดยไม่มีแม่ แต่กลายเป็นว่าตอนนี้หนูน้อยขึ้นนั่งในรถแล้วส่งยิ้มหวานพร้อมโบกมือให้กับเธอ ภาพนั้นทำให้เภตราน้ำตาซึม...ลูกสาวของแม่โตแล้วจริงๆ แม้เริ่มแรกของชีวิตของหนูมิ้นจะไม่สมบูรณ์พร้อมเหมือนคนอื่นๆ แต่เภตราก็พยายามอย่างหนักที่จะทดแทนในส่วนที่ขาด มาตอนนี้แทบไม่มีสิ่งใดเลยที่หนูมิ้นขาดหายไปโดยเฉพาะความรักที่เธอได้รับอย่างล้นปรี่จากครอบครัวที่รายล้อมรอบตัว หนูมิ้นคือดอกไม้ดอกน้อยๆจะได้รับการดูแลอย่างทะนุถนอมจากพ่อและแม่ด้วยความรักทั้งหมดที่มี ความรักนั้นจะหล่อเลี้ยงเธอให้เติบโตและรอแต่เพียงเวลาที่จะเบ่งบานอย่างงดงามสมกับชื่อ บุษบามินตรา ของเธอ