คำโปรย “ปล่อยนะ! ผมจะกลับบ้านมันค่ำแล้วเดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง” ปอพูดขณะที่ยังโดนคนตัวโตปล้ำลงนอนที่เตียง แล้วก็คร่อมตัวอยู่ด้านบนเขาล็อกแขนทั้งสองตรึงไว้เหนือศีรษะ “มึงไม่ต้องห่วงกูโทรไปบอกแม่แล้วว่าวันนี้มึงกับกูจะกลับค่ำเพราะติดซ้อมที่ชมรม และให้บอกกับแม่ของมึงด้วย” บาสพูดพร้อมกับทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ แล้วเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้จนแทบจะชิดกัน ร่างบางหันหน้าหนีทันทีที่เขายื่นหน้าเข้ามาใกล้ ตอนนี้เขาแทบจะขยับตัวไม่ได้เพราะน้ำหนักตัวของคนตัวโตทับมาเกือบทุกส่วนของร่างอันบอบบางของเขา “เลวจริงๆ ลงทุนวางแผนขนาดนี้เลยเหรอ” ปอพูดแล้วเอียงหน้าหนีเพราะไม่อยากเห็นใบหน้าหล่อๆ ที่จริงๆ แล้วเป็นซาตานดีๆ นี่เอง “มึงก็รู้กูทำได้ทุกอย่าง......และมึงก็ควรจะทำทุกอย่างที่กูต้องการเหมือนกัน” บาสพูดพร้อมกับปล่อยมือข้างนึงของร่างบางแล้วเปลี่ยนมาปลดกระดุมของร่างบางทีละเม็ด มือที่เป็นอิสระของร่างบางรีบจับมือของคนตัวโตแล้วดึงออกเพื่อให้หยุดการกระทำดังกล่าว แต่มันไม่มีผลให้หยุดเขาได้แม้แต่น้อยเพราะตอนนี้กระดุมเม็ดสุดท้ายได้หลุดออกเสียแล้ว