ความรักที่หายไปแบบไม่ทันรู้ตัว ทำให้เขาจมอยู่กับความเจ็บ เมื่อได้เจอกันอีกครั้ง ไฟรักจึงโหมกระหน่ำแบบไม่ทันตั้งตัว ............................. “อย่าหันหลังให้ผม อย่าจากผมไปแบบนี้อีก” “ไม่เอานะแดน อย่า...” “อย่ามาห้าม” ............................... “อ้าว แดน จะกลับแล้วเหรอคะ” “เปล่า แต่ข้างในคนเยอะ ผมเลยว่าจะพาคุณขึ้นไปกินกันข้างบน” ฝนทิพย์เผลอหน้าร้อนกับคำชวนสะกิดหู และคิดว่าเธอไม่ได้คิดลึกไปเองด้วยเพราะรอยยิ้มร้ายลึกที่มุมปากของคนชวนบอกให้รู้ว่าเขาคิดทุกคำที่พูดจริงๆ “ไปเถอะ ผมสั่งอาหารขึ้นไปส่งแล้ว” คนเปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาสรีบฉวยโอกาสโอบบั้นเอวหญิงสาวเป็นการเร่ง แต่ฝนทิพย์รีบฝืนตัวไว้ “เอ่อ แต่...” “ทำไม กลัวเหรอ” คำสบประมาทมาพร้อมแววตาท้าทาย ฝนทิพย์มองเห็นเจตนาที่อีกฝ่ายสื่อออกมาเด่นชัดกว่าคำพูด “แดนก็รู้ว่าฝนไม่ใช่คนขี้ขลาด” “รู้สิ คุณกล้าทุกอย่าง กล้าแม้กระทั่งทิ้งผัว” “แดน!”