“ยกออกไปรอฉันข้างนอกก่อน ฉันจะชงกาแฟ แล้วของเธอกาแฟกี่ช้อน ใส่อะไรบ้าง...” เสียงถามของเขา ทำเอามือที่กำลังยกจานขึ้นชะงักไป “ทำไมวันนี้คุณใจดีกับฉันจัง...” เธอเอียงคอถามแล้วบอกส่วนผสมเขา “แต่ฉันก็ชอบนะ...” พอบอกเขาออกไปอย่างใจคิด เหมือนนึกอะไรขึ้นได้ ร่างบางจึงรีบหันหลังยกจากไส้กรอกกับไข่ดาวออกไปจากห้องครัวอย่างเร่งด่วน สองข้างแก้มสั่นไหว ริมฝีปากอิ่มระเรื่อไปด้วยลิปกรอสเม้มเข้าหากันสนิท ตายแล้วนี่เธอหลงพูดบ้าอะไรออกไปกันล่ะเนี่ย... อิศรามองตามร่างอรชรเดินยกจานอาหารเช้าไปด้วยสายตาอบอุ่น เขาส่ายหน้าน้อยๆ ริมฝีปากหยักหนาแย้มออกเป็นรูปโค้ง นั่นสิ...ทำไมเขาต้องลุกขึ้นมาใจดีกับผู้หญิงคนนี้ด้วย *************************************** “ว้าย!” เจ้าของบ้านสาวถึงกับร้องเสียงหลง ใบหน้านวลแตกตื่นตกใจ “คุณจะทำอะไร...ปล่อยนะ” “ปากดีนักนะแม่คุณ เธอกล้าดียังไงมาไล่คนอย่างฉัน” “ก็คุณพูดไม่รู้เรื่องก่อนทำไมล่ะ...คุณจะทำอะไร อย่านะ...” หญิงสาวดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอด ดวงตางามเบิกกว้างขึ้นอย่างคนตกใจสุดขีด หัวจิตหัวใจตอนนี้ของเธอมันกระดอนตกไปไหนแล้วก็ไม่รู้