“ผมต้องทำโทษคุณนะครับหยาด” เธอเปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถ เลิกคิ้วฉงนฉงายกับคำพูดของเขา “อะไรกันคะคุณกร” “เรื่องที่คุณจูบจริงกับไอ้พระเอกนั่น โดยไม่ขออนุญาตจากผมล่วงหน้า” เขาผินหน้าเข้าหาเธอ “ฉันไม่ทราบมาก่อนนี่คะว่าผู้กำกับจะให้จูบจริง ฉันเป็นนักแสดงนะคะคุณกร” “ผมรู้ครับคุณหยาด แต่ผมก็ยังหึงหวงคุณอยู่ดี” กันทรากรยื่นมือมาจับปลายคางเธอ โน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ “ต้องให้ผมจูบคุณคืน เพื่อไถ่โทษที่คุณแอบไปจูบกับคนอื่น” “งั้นเหรอคะ” หยาดอรุณยักคิ้วข้างเดียวใส่เขาอย่างยั่วยวน เธอไม่คอยให้กันทรากรโน้มใบหน้าใกล้เข้ามา แต่กลับเป็นฝ่ายรั้งต้นคอเขาและยื่นปากเข้าไปประกบริมฝีปากได้รูป กระหวัดปลายลิ้นปัดไล้ไปรอบปากของเขา แหย่ลึกและแทรกซึมเข้าไปในช่องปาก กันทรากรหลับตาลงด้วยความสุขสม หยาดอรุณช่างวิเศษไปหมด เขาเคลิบเคลิ้มไปกับจูบของเธอที่ร้อนแรง ชื่นชมในการวางตัวของเธอที่สามารถปรับไปตามสถานการณ์ต่างๆ ได้ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยหวาน ความคิดของเธอปราดเปรื่อง มุมมองต่อโลกใบนี้แข็งแกร่งและเด็ดเดี่ยว การปรนนิบัติปรนเปรอของเธอช่างร้อนแรง เขาสอดประสานร่องนิ้วเข้าไปตามเส้นผมของเธอ กดศีรษะของเธอแนบเข้ามาหามากขึ้นกว่าเก่า จูบดูดดื่มร้อนแรงดำเนินต่อไปจนเขาและเธอระเบิดโพลงออกสู่เวหากว้างด้วยกัน ความปรารถนาทะลักล้นออกมาอยู่รอบห้องโดยสาร เขาไม่อยากหยุดอยู่เพียงเท่านี้ แต่ก็ต้องรู้จักยับยั้งชั่งใจตนเองเอาไว้ “ผมไม่อยากหยุดเลย ต่อให้โลกจะแตกในอีกวินาทีข้างหน้าก็ไม่อยากทำอย่างนั้น” น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความวิงวอน เธอจับแก้มเขาพร้อมกับหัวเราะนิดๆ “ฉันรู้สึกสงสารคุณนะคะ แต่ในนาทีเดียวกันก็อยากจะแกล้งคุณเหมือนกันค่ะ” “คนสวยใจร้าย” เขางึมงำ