ความรักมักทำให้คนตาบอด คำกล่าวนี้ช่างกล่าวได้มิผิดจริงๆ “เจ้าอยากจะกลับไปแก้ไขมันหรือไม่” เสียงแหบแห้งหนาวเย็นดังขึ้นทางเบื้องหลัง ทำให้วิญญาณของหวั่นอี้ตกใจจนต้องรีบหันกลับไปมอง ไม่รู้ว่าบุรุษสวมชุดคลุมสีดำมายืนอยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อใด ดวงตาสีแดงแลดูเฉยชาไร้อารมณ์คู่นั้นไม่ได้มองมาที่นาง แต่มองไปยังบานประตู “ท่านมาเอาวิญญาณข้าหรือ?” “ข้าถามว่าเจ้าอยากจะกลับไปแก้ไขมันหรือไม่!” ไม่เพียงไม่ตอบ น้ำเสียงเหยียบเย็นยังถามกลับมาอีกครั้ง ในเมื่อตายแล้วจวงหวั่นอี้ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว “ข้ายังมีอีกหลายเรื่องที่อยากแก้ไข โดยเฉพาะเรื่องของท่านพ่อ ท่านแม่” นางตอบได้เพียงแค่นั้น วิญญาณก็เหมือนถูกกระชากอย่างแรง “เจ้ามีเวลาเพียงร้อยราตรีเท่านั้น” และนั่นคือเสียงสุดท้ายที่นางได้ยิน