"ความรู้สึกไม่ใช่สิ่งที่ควรนำมาล้อเล่น ความรักก็เช่นกัน . . เพลิงแค้นแผดเผาใจจนมอดไหม้ และครอบงำจนดวงตามืดบอด ในความคิดของหวังหย่งเต๋อ...ทายาทของ ‘มังกรแห่งแก๊งฮวงหลง’ นั้น ไอศิกาเป็นแค่เกม...เกมฆ่าเวลา ระหว่างที่เขาหาหลักฐานว่าใครสั่งวางระเบิดจนทำให้ฟ้าใส...มารดาของเขาบาดเจ็บสาหัส หากรู้แน่ชัดว่าเป็นฝีมือบิดาของเธอ เขาจะเชือดมันทิ้ง แต่ก่อนหน้านั้นจะทำลายแก้วตาดวงใจของมัน ให้มันเจ็บปวดและทุกข์ทรมาน แตกสลายก่อนลมหายใจขาดสะบั้น ความแค้นที่ครอบงำทำให้เขาไม่สนใจสิ่งที่บิดาเคยบอก ‘เราไม่ล้อเล่นกับความรัก’ และคำเตือน ‘อย่าสร้างตราบาปให้คนบริสุทธิ์เพราะต้องการแก้แค้นแบบโง่ๆ’ เขาจะทำแต่สิ่งที่เขาอยากทำ และจะไม่มีวันฟังคำสั่งใครทั้งนั้น ความทะนงตัวทำให้หย่งเต๋อลืมไปว่า ความรู้สึกของมนุษย์นั้นเปราะบาง หากถูกเหยียบย่ำจนไม่เหลือชิ้นดีแล้ว จะไม่มีวันเหมือนเดิมได้อีก และไม่ตระหนักเลยว่า...สิ่งที่เขากระทำลงไปนั้น จะทำให้เขาต้องสูญเสียสายใยรักที่เธอมีให้เขาไปตลอดกาล!"