‘ภาคภูมิ’ ตราหน้าว่าหล่อน เป็นต้นเหตุทำให้พ่อแม่เขาแยกทางกัน คอยตั้งป้อมรังเกียจ รังแกเด็กตัวเล็กๆ กระทั่งหล่อนเติบโต นิสัยเขาก็ยิ่งร้ายกาจมากขึ้น ‘ปลายฝน’ ไม่ได้อยากยอม แต่เพราะกลัวคนอื่นล่วงรู้ความลับจึงต้องปิดปากเงียบ ร่างกายแนบชิด ทว่า... เสียงเขากลับพร่ำหาผู้หญิงอีกคน “ถ้าน้องฟ้าสำคัญขนาดนั้น คุณก็ปล่อยมือฉันสิ ปล่อยมือฉันแล้วไปจับมือน้องฟ้าแน่นๆ ไปบอกเขา! ขอโอกาสดูแลเขา แล้วไม่ต้องมายุ่งกับฉัน…” “น้องฟ้าคบกับนักร้องคนนั้นเป็นความรักแบบฉาบฉวย บางทีทั้งสองคนอาจจะไม่ได้คบกันยืนยาว บางทีน้องฟ้าอาจหันมามองคุณ” “ถึงน้องฟ้าหันมามองฉัน ฉันก็จะไม่มีวันปล่อยเธอไป...” ริมฝีปากสีหวานสั่นระริก เจ็บยิ่งกว่าถูกของแหลมคมทิ่มแทงหัวใจ เหมือนจะเป็นคนสำคัญ แต่ไม่ใช่... หล่อนมันก็แค่คนสำรอง