เธอตัวคนเดียว อยู่ในสังคมแคบๆ รับผิดชอบตัวเองมาตั้งแต่อายุสิบห้า ‘ลัญฉกร’ สาวหน้าหวาน ผิวขาวราวน้ำนมจึงเป็นคนคิดมาก หวาดระแวง และใจแข็ง เขาก็ตัวคนเดียว แต่อยู่ในสังคมกว้าง ต้องรับผิดชอบธุรกิจของครอบครัวมาตั้งแต่อายุยี่สิบสาม ‘ชลธิศ’ หนุ่มหล่อผู้ครองตำแหน่งหนุ่มโสดน่าสนสามปีซ้อนจึงเป็นคนเอาแต่ใจ หลงตัวเอง ไม่ชอบคิดมาก และปากแข็ง เจ็ดปีต่อมา... คำขู่น่ารำคาญจากคู่อริทำให้คนสองคนที่เกือบลืมกันไปแล้วต้องโคจรมาอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าต้องดูแลคุ้มครองอย่างใกล้ชิด...ทั้งวัน ทั้งคืน!! หนุ่มเจ้าเสน่ห์ที่ถูกกล่าวหาว่าเลี้ยงต้อยเด็กสาวมัธยมมานานปีหรือจะยอมอยู่เฉย แล้วสาวขี้ระแวงที่หวาดกลัวโลกกว้างและผู้ชายเจ้าชู้หรือจะยอมกันง่ายๆ ชลธิศคิดอย่างเอาแต่ใจ ไหนๆ ก็ถูกหาว่าเลี้ยงต้อยสาวเจ้ามาแล้วตั้งหลายปี รับเลี้ยงจริงๆ ตลอดชีพซะเลยก็แล้วกัน “เราต้องแต่งงานกัน” ‘เราต้องแต่งงานกัน’ งั้นหรือ ทำไมเขาไม่พูดว่า ‘แต่งงานกับผมนะครับ’ ล่ะ “ทำไม” เธอละเมอถามออกไป ชลธิศตาเขียว จะอะไรนักหนานะผู้หญิง ผู้ชายเขาชวนแต่งงานยังจะถามอีกว่าทำไม ก็คนมันรักเข้าให้แล้วน่ะสิ “ทำไมต้องถามว่าทำไม ไอ้ที่เราทำกันตรงนี้มันยังไม่ชัดพออีกหรือ” ชลธิศตบแปะลงบนโซฟาเกิดเหตุ ลัญฉกรเผลอหน้าแดงก่อนจะขบฟันแน่น “คุณคิดจะแต่งงานกับลัญแค่เพราะเรามีอะไรกันอย่างนั้นหรือคะ แล้วทีกับผู้หญิงคนอื่นที่คุณยุ่งด้วยล่ะ ทำไมคุณไม่แต่งงานกับผู้หญิงพวกนั้นด้วยเสียเลย คุณมีเหตุผลแค่นี้หรือคะที่จะต้องแต่งงานกับลัญ” “แล้วคุณต้องการอะไรจากผม” ชลธิศรู้สึกอ่อนใจอย่างบอกไม่ถูก ‘ลัญอยากให้คุณรักลัญ’