“เจริญพรคุณโยม “ปาณิ มฺหิ เจ วโณ นาสฺส หเรยฺย ปาณินา วิสํ นาพฺพณํ วิสมนฺเวติ นตฺถิ ปาปํ อกุพฺพโต ถ้าฝ่ามือไม่มีแผล ก็พึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้ ยาพิษซึมเข้าฝ่ามือไม่มีแผลไม่ได้ฉันใด บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำฉันนั้น” พระสงฆ์รูปนั้น เดินห่างออกไปแล้ว แต่ปานิสายังนั่งคุกเข่าอยู่กับพื้น รู้สึกสะอึก กลืนน้ำลายฝืดคอกับประโยคภาษาบาลี ที่ท่านเอ่ยแทนการให้ศีลให้พร เมื่อเธอนำอาหารใส่ในบาตรให้ท่านเรียบร้อย --ไม่มีอะไรหรอก คงเป็นเรื่องบังเอิญมากกว่า--