ฉันต้องการน้องสาวนาย...นั่นเป็นสิ่งที่เขาบอกกับพี่ชายเธอ ฟรานเชสก้าหันไปเล็กน้อยทำทีเป็นเหมือนเปลี่ยนอิริยาบถ ในขณะที่ลอบมองไปทั่วๆ ห้องที่แน่นขนัด จริงนั่นแหละ ใครบางคนกำลังจ้องมองเธออยู่ เป็นผู้ชายคนนึงที่เธอมั่นใจว่าไม่เคยเห็นมาก่อน ข้างๆ เขามีผู้หญิงอีกคนยืนอยู่ด้วย ผู้หญิงผมสีน้ำตาลบรูเน็ทคนนั้นสวมชุดราตรีซาตินสีครีม เธอวางมือไว้บนแขนขา พร้อมกับหันไปหา แต่ดูเขาไม่สนใจเธอเลยซักนิด เขากลับมองตรงมาที่ฟรานเชสก้าด้วยดวงตาที่ไม่แน่ใจว่าสีฟ้าหรือสีดำกันแน่ ใช่...เขามีดวงตาสีดำสนิท ดำสนิทเหมือนความมืด ดำสนิทเหมือนท้องฟ้าที่ไร้หมู่ดาวยังไงยังงั้นเลย เธอหยุดหายใจเมื่อทั้งสองประสานสายตากัน นึกอยากเบือนหน้าหนีแต่สายตาเขาเหมือนสามารถสะกดเธอไว้ได้ชั่วนิรันดร์ แล้วริมฝีปากคู่นั้นก็แย้มยิ้มน้อยๆ สายตาเขาเลื่อนลงต่ำ สำรวจเรือนร่างของเธอด้วยความจงใจก่อนจะเลื่อนขึ้นไปจับที่ใบหน้าเธออีกครั้ง รอยยิ้มของเขาเปลี่ยนไป มันดูสนิทชิดเชื้อ และส่งข้อความบางอย่างมาที่โลหิตในร่างกายเธอ ฟรานเชสก้ารู้สึกได้ว่าหัวใจเธอเต้นรัวขึ้น